Omdat ’t niet meer kin soa at ‘t mot
“Jij altijd met je dwarse Bildtse kop”, saai myn neuroloog altiten at ik ’t weer ‘s âns bedocht had as hij, maar der kwam aigenlik drekt en daliks, “houd dat zo want daar win je een heleboel mee en ooit lossen we dit raadsel op”, achteran. De mînsen die’t mij kinne wete dat ik ’n seldseme neuroloochise andoening hew met de dure naam ‘recidiverende myelitis’. ’t Is ’n bitsy fergelykber met MS maar dos ok weer niet. Bij mij raakt deur onferklaarbere oorsaak soa nou en dan ‘t rûgemerg ontstoken en die ontsteking richt alle keren ska an werdeur at d’r dingen bij mij útfâle. Fergelikingsmateriaal is d’r niet want ik bin de enige, foor soafeer at wij wete, die’t deuze andoening in deuze form het en ondanks ’t fait dat d’r heel wat spesjalisten over gaar weest hewwe, hewwe wij ’t ant nou toe niet oplosse kinnen. Sterker nag, ik bin in twee jaar tiid soa ferskriklik hard achterút kelderd sonder te weten hoe’t dut kin. Myn neuroloog het ’t raadsel niet oplosse kinnen want hij is in febrewary met welferdiend pinsjoen gaan maar hij het wel gelyk kregen. Met deur myn Bildtse genen bin ik ’n dikke 20 jaar sonder al te groate problemen wat deurboerkt en ok al most ’t lopen met ‘e de rollater gebeure, stegen myn andelen in Tena-lady en most fan A na Beter met ‘e de skoetmobyl, Anne en ik rêdden ’t tegaar. Maar nou is ’t op en het myn liif ’t útaindlik dos fan myn, nag wel altyd anwezige, dwarse Bildtse harses wonnen. Ik gaan ’n hele nije levensfase levensfaze in wer‘t ik ’n hele prot nije dingen lere mot, sêge de geleerden. Ik mot lere om na myn liif te lústeren, om te rusten, te doseren, ‘ni’ te sêgen en dingen opgeve mot.
Gyn ‘Brûgebouwer’ meer en dat spyt mij och soa want myn ‘werk’ as útfaartpraatster waar helendal myn ding. Ik hew omtrint tien prachtige jaren had en soa feul leerd, sien en metmaakt dat ik der nag ainepikefel fan krij at ik der bij stil staan. Mînsen die’t at de dagen inktswart kleure je metnimme in hun ferdriet, je in hur siel kike late en ’t levensferhaal fan hun dierbere bij jou del lêge en d’r op fertrouwe dat je der wat moois fan make. Ik had ok goeie kontakten met alle mînsen die’t bij ’n ferstorven ‘om ‘e hoek komme te sien’, fan blommebesorger ant grâfdelver.
De fantastise klik die't ik had met boade Dieuwke Sinnema fan ‘Wad uitvaartbegeleiding' en met Gert Beimers fan Beimers rouwservice omdat wij met ôns drieën na dat bitsy meer streefden en bútten de hokkys durden te kleuren omdat der feul meer mooglik is dan 't ‘geijkte'. De Metlevenkoier in 2022 is der ’n prachtig foorbeeld fan. Dan d'r ok ok de metwerkers fan de krematoriums, útfaartsintra, kerken. ’t Is ’n fijn welkom at der ’n kop sop met ’n lekker broadsy foor je klaar staat at se wete dat Betty komt, der’t ’n ferrassingstassy met allegaar arighydsys en lekkere klainighydsys út je tas komme at je na ’n dienst, thús je werktas útpakke. ‘Myn’ stoel die’t al klaar ston lykas de thee omdat se onthouwe dat ik gyn koffy lus. Maar ok de nachten dat je niet slape kinne omdat je de eerste hemelganger krije die’t like oud as jou is of nag jonger, heel, heel feul jonger. De welkomme doad en de oneerlike, ik bin se allegaar teugenkommen en se hewwe stik foor stik ’n plakky bij mij fonnen.
Maar nou is ‘t klaar en ok al doet ‘t ferrekte seer om de pin del te lêgen, de woorden die’t myn therapeut fanoffen saai, sêge aigenlik alles wel ‘n bitsy : “ Je kunt, zeker als bruggenbouwer, alleen maar bouwen vanuit een stabiele situatie”. Nou, dat dus. Danke, dankewel foor al jim fertrouwen in mij.
Betty Drost