Ouwesylsters genieten van Taste of Tasmania (deel 6)
Bertus Dijkstra
Pieman River Cruise
Na een oud en nieuw, wat volledig aan ons voorbijgaat (geen vuurwerkshow in the middle of nowhere en geen alcohol), stappen Joukje en ik op de eerste dag van 2023 fris en fruitig aan boord om de Pieman River Cruise te beleven. Geraldina en Matt kajakken de andere kant van de rivier op. Met een slakkengangetje varen we naar de riviermonding, waar deze overgaat in zee. Na een wandeling van 1,5 kilometer kom ik oog in oog te staan met big waves. Metershoge golven worden door stevige wind aan land gesmakt. Indrukwekkend, ik heb nog meer respect voor de kracht van water gekregen. Op gepaste afstand laat ik de golven tot mij rollen en geniet ik van de view.
Ook Ross is ‘favourite’
Wat door de weken heen steeds weer opvalt, is dat Geraldina haar liefde voor haar nieuwe vaderland bepaald niet onder stoelen of banken verstopt. Waar ze ons ook mee naartoe neemt, overal hoor ik “Ooh this is my favourite…”! Of het nu om een dooie boom gaat, een bergwandeling van een dag, een krot van een woning of de mozaïeken van Tessellated Pavement, voor Geraldina is op Tasmanië alles favoriet. In dit rijtje ontbreekt ook zeker het historische plaatsje Ross niet. Wanneer we via de historische brug Ross binnenkomen, blijkt dat Geraldina niets teveel heeft gezegd. Het in de Midlands gelegen dorpje (vanwaar vroeger wol werd geëxporteerd), ademt historie. Je wordt meegezogen naar het koloniale verleden. De tijd heeft hier stilgestaan. De Female Factory is de stille getuige van waar in vroeger dagen vrouwelijke veroordeelden hun werkstraf ondergingen. Naast de imposante kerk (1885), is ook ‘the Post Office’ één van de vele eyecatcher. Een bezoekje aan het souvenirwinkeltje verleidt ons tot het kopen van een uit plaatstaal gesneden Pademelon met als bonus een jong in de buidel. Die nu een mooi plekje op Ouwe-Syl heeft.
Chasing the Lights
Sinds onze jongste telg op Tasmanië woont, kan het fenomeen ‘bioluminescentie’ op haar interesse rekenen. Het proces van organismen die licht kunnen uitzenden, zoals bijvoorbeeld vuurvliegjes en glimwormen, wordt bioluminescentie genoemd. Geraldina is sindsdien op zoek naar boeken waarin bioluminescentie zichtbaar is. De zoektocht leidt tot niets, maar zet haar wel op de gedachte daar zelf iets mee te doen. Ze besluit in het diepe te springen door het lichtgevende kinderboek ‘Chasing the lights’ uit te brengen. Een gat in de Tasmaanse markt. Ook in ús heitelân hebben inmiddels meer dan 60 kinderen en enkele Pakes en Beppen het boek in hun bezit. Met behulp een lichtbundel van de zaklantaarn, wordt de bioluminescentie in de duisternis tot leven gebracht. Geïnteresseerden kunnen via: berjou1982@gmail.com en tegen de prijs van € 22,50 een exemplaar bestellen. Zolang de beperkte voorraad strekt!
Speelgoedwinkel
In het plaatsje Latrobe worden we in de meest bijzondere speelgoedwinkel die ik ooit gezien heb meegenomen. Een winkel waar jong, maar ook zeker oud ogen en oren tekort komt. Bij binnenkomst sta je oog in oog met een gigantische kleurige speelgoeddierentuin. Overal, in elke hoek, binnen en buiten zie je allerlei verhalen - van Alice in Wonderland, Jurassic Park of Harry Potter - voor je ogen tot leven komen. Er is zelfs een plek waar je door optische illusie in ‘rabbit's hole' lijkt te vallen. De drukbezochte winkel is een attractie op zich. Geraldina maakt optimaal gebruik van de visite door een aantal van haar boeken te verkopen! Nog voordat we de winkel verlaten ligt ‘Chasing the lights' al tussen de andere jeugdboeken. En, ik ben er toch wel trots op dat ze dit heeft aangedurfd. Wie kan dat als vader nou zeggen!
Pinguïns
De Neck op Bruny Island kan iedere avond rekenen op veel toeschouwers, die duizenden Pinguïns aan land zien komen. Al valt het nog niet mee de kleine luidruchtige pinguïns in de duisternis te spotten. Wandelend langs een stuk kust nabij het plekje Burnie, zien we uitgezette kleine iglo's verscholen in het struikgewas.
