Bilkert om ferens Cees Tolsma (vervolg)
Verkocht
Tot mijn vijftigste heb ik het smoordruk gehad. Veel onderweg, in zes weken drie keer op en neer naar Tasmanië. En als ik dan thuis was, moest ik offertes maken.
In 2000 hebben we ons bedrijf verkocht aan een Holding. Door mismanagement ging deze zaak failliet. Drie van onze oud-werknemers hebben daarna de zaak weer op poten gezet en na een doorstart loopt het bedrijf nu opnieuw als een ‘tierelier’. Ik ben tot 2012 adviseur geweest.
Ik ben apetrots op het feit dat wij door onze uitvindingen en producten een goede naam hebben opgebouwd in de branche en dat we ook grote klanten hadden in de aardappelverwerkende industrie Om er eens een paar te noemen: Lays, Mc Cains, PepsiCo. Wie een zak chips eet, moet eens bedenken dat Tolsma uit Emmeloord veel koelinstallaties heeft geleverd aan deze concerns…
Kinderen
Janke en ik kregen drie kinderen: Auke Sjoerd (1971), Rinske (1973) en Harmen (1977) Janke heeft veel gedaan aan de opvoeding van onze kinderen. Als ik op mijn leven terugkijk, moet ik bekennen dat ik veel weg was. Daar heb ik achteraf wel een beetje spijt van. “Maar als een van hen een zwemdiploma moest halen, was ik erbij!” Om wat meer aandacht aan elkaar te besteden hebben we een caravan gekocht. Die stond in de bossen van Diever. Daar gingen we in de weekenden heen en dan waren we er even uit. Later kocht ik een boot en dat smeedt ook een hechte band. Ze zweven nu alle drie rond de vijftig, hebben allen een Hbo-opleiding gevolgd en werken alle drie in het bedrijfsleven. “Nee, niet bij Tolsma, al hebben we die mogelijkheid natuurlijk wel overwogen.”
Terug naar Sint-Anne
Een paar jaar geleden hadden we een reünie van de lagere school, georganiseerd door Ymie Kas en anderen. Wat is het dan leuk om mensen terug te zien die je bijna zestig jaar niet hebt gesproken.
Vijf jaar geleden hebben Ali, Piet en ik bij de opening van jullie krantengebouw toespraakjes gehouden, waarin we jeugdherinneringen ophaalden. We mochten ons geboortehuis binnen en zagen pake weer zitten achter zijn wekkers en klokken. Onze slaapkamers bestaan nog, al zijn die nu gepromoveerd tot een riante vergaderzaal. "Deselde slaapkamers, der't wij nou in sitte te praten!”
Ik kom nog wel eens bij mijn zwager in Stiens, maar zelden in Sint-Anna. "Alleen at ik 'n lopy hè.” Wat goed, dat jullie zo'n mooie krant maken. Wij krijgen hem niet in Emmeloord. Daarom heb ik gisteravond nog even gesnuffeld in de digitale versie. Ik las dat verhaal over Douwe Dijkstra uit Drachten. Hij woonde hier vroeger ook op het Zandpad.
Dit ouderlijk huis bij het ‘bochelbruchy': vrolijk nest waar je soms op terugkeert, nadat je lang geleden bent uitgevlogen…