Baas en Hond
Zowel langs de dijken als in het straatbeeld van onze dorpen ontbreken bijna nooit honden. Vraag is wat die baasjes in die honden zien, of wat hebben die honden zelf met hun bazen en is de baas eigenlijk wel de baas (slot).
Bij garagehouder Evert-Jan Winands in Froubuurt is het dankzij een grote foto bij de receptiebalie al snel duidelijk; hier is sprake van een echte hondenliefhebber en dan vooral van Rottweilers. “Dit is Diesel, dat was mijn derde Rottweiler. Daar kon ik mee lezen en schrijven. Heel intelligent ook. Als ik langs zijn kennel liep op zaterdag met mijn jas aan dan gebeurde er niks. Liep ik er op zondag zonder mijn jas, dan ook niet. Alleen als hij mij op zondag met jas aan zag werd hij enthousiast want dat was het duidelijk dat we gingen wandelen.” Het mooie van dieren, en vooral honden, is dat ze oprecht zijn en nooit chagrijnig.” De eerste hond van Evert-Jan was een gekregen Herder en hij besloot er een tweede hond bij aan te schaffen. Dat was de Rottweiler Nero. “Hoewel Nero een taaie hond was, wilde ik sinds die tijd niet meer anders. Er bestaan veel vooroordelen, maar een hond begint neutraal zeg ik altijd. Rottweilers zijn supertrouw, knuffelig en heel lief.”
De huidige hond van Evert-Jan is Mazzel en voldoet behoorlijk aan dat beeld. Of het nou bij dochter Noa is, zoon Yoren of bij vriendin Jetty; hij probeert op schoot te gaan zitten. “Eerst komt hij met zijn voorpoten op je schoot en dan merk je wel dat er stiekem ook een achterpoot aankomt”: lacht Evert-Jan. Bij Mazzel besloten ze er een tweede hond bij te nemen. Dat werd Macho. “Een hele mooie, grote hond met een heel bijzonder karakter, heel veel gevoel en een echte Rottweiler; recht door zee, komt recht op je af, geen blaffer en zeker geen pieper. Ze laten geen pijn zien”. Dat laatste was bij Macho uiteindelijk niet in zijn voordeel. Geëmotioneerd vertelt hij verder: “Macho was nog maar 14 maanden toen hij een hartaanval kreeg. Ik heb dat nooit aan zien komen, terwijl hij er vooraf wel al last van moet hebben gehad.”
Honden met uitgesproken gedrag dragen de meeste herinneringen met zich mee. In het rijtje Rottweilers ontbreekt nog Dino. “Die haalden we op uit een nestje bij mensen die 12-hoog woonden. Niet echt een plek voor het houden van honden. Natuurlijk was dit ook een echte Rottweiler maar ik heb er gewoon minder herinneringen aan.”
Over het waarom van de liefde voor een bepaald ras is Evert-Jan duidelijk: “Uiteindelijk kies je toch voor een hond die het best bij je eigen karakter past.”
Een bijdrage van Ingrid van Ek (foto) en Evert Fokkema (tekst) van PaiOngo Beeld en Woord. www.paiongo.nl