29 Oestertsy
Ik had ’n peteer met ’n Frise skriver. Die skriver het syn hele leven in Frysland weund, maar is met syn frou na de provînsy Utrecht ferhuusd. Se weune in Loenen aan de Vecht, ’n prachtig oud dorpy, soa groat as St.-Anne ongefeer. An weerskanten fan ’t riviertsy de Vecht staan mooie, groate húzzen út de gouden tiden fan Holland, en theehússys fan latere jaren. In een fan die kasten weunt Rijkman Groenink, ja, die fan de Nederlandse Bank.
De frou fan de Frise skriver waar even naar ’n buurfrou. Deuze buurfrou waar ’n Friezin fan fijfennegentig jaar. Sij kwam út de Dongeradelen en waar ’n dochter fan ’n graidboer. Se wou lykwels niet met ’n feeboer trouwe en had studeerd. Lang ferhaal kort, se waar ál met ’n graidboer troud en weunde sont in Loenen.
Na ’t peteer kwammen de pake- en bepsêgers fan de Frise skriver en syn frou anwaaien.
‘It binne oesterkes,’ saai de skriver.
Ik had nag nooit fan ’t woord hoord. Ik socht ’t op in Frysker.nl. De fertaalmesine gâf ‘oesters’ en ‘apenkoppen’. Dat leste woord kon ik wel. Soa worden wij froeger ok wel ’s noemd. Maar ’t is goed dat dat woord niet meer brúkt wort. ‘Oestertsy’ is ok feul mooier. Maar wie brúkt dat nou?
Meskien mot ik d’r sels maar met beginne.
Hein Jaap Hilarides
heinjaaphilardes.nl