Esmée van der Vies: Groeten uit Amsterdam
Mijn Bildtse ‘roots’ liggen in Sint-Annaparochie, waar ik mijn jeugd en puberjaren heb doorgebracht. Zoals bij vele Bilkerts is alles lekker dichtbij: op de fiets naar school, sport, muziekles, familie en vrienden. Heerlijk opgroeien in een veilige, groene omgeving en een kindertijd met maar weinig zorgen. Ook naar de verschillende baantjes ging ik op de fiets, door weer en wind, maar in het geval van slecht weer uiteraard niet zonder geklaag. Als ik nu (inmiddels woon ik in Amsterdam) mensen vertel dat ik een aantal jaren dagelijks vanuit mijn woonplaats naar Leeuwarden fietste, minimaal vijftien kilometer, dan kijken ze me ongelovig aan. “Deed je dat iedere dag?” vragen ze dan. Nu moet ik toegeven dat ik echt wel eens de bus pakte, helemaal in de periode van mijn studenten-OV, maar daarbuiten pakte ik de fiets. Nu fiets ik nog steeds veel, maar dan wel op een e-bike ;-)
Onbezorgde jeugd
Een lange periode in mijn jeugd reed ik paard op de manege in Vrouwbuurt. Vanaf mijn eerste les was ik verkocht, springen of dressuur; ik keek er de hele week naar uit om zaterdagochtend samen met ‘hait’ naar de manege te gaan. Verder deed ik aan kaatsen en speelde ik trompet, beide in St.-Annaparochie. Ook mijn baantjes waren in het dorp te vinden. Ik werkte iedere zaterdag bij Bakkerij Wijnsma en daarnaast nog enkele uurtjes bij Kruidvat. In de zomers heb ik tomaten geplukt in Berlikum en ook woningen schoongemaakt in Zorgcentrum het Bildt. Later werkte ik bij recreatiebedrijf de Blikvaart, waar ik horecawerkzaamheden verrichtte voornamelijk bij feesten en partijen. Toen ik ouder werd, ging ik werken in het buitenland (Frankrijk, België en Italië). Eigenlijk deed ik dit veel meer voor de ervaring dan voor het geld, want aan het eind van het seizoen was er nog maar weinig over van het verdiende geld. In combinatie met mijn baantjes en andere bezigheden was mijn agenda redelijk gevuld. Dat vond ik alleen maar prettig. Zowel toen als nu ben ik graag op pad, daarin is niet zoveel veranderd. Sporten doe ik tegenwoordig alleen nog in de sportschool, waar ik naast cardiotraining ook pilateslessen volg. Het paardrijden mis ik wel, dit hoop ik op termijn weer op te pakken. Na mijn verhuizing uit Friesland heb ik het geprobeerd bij verschillende maneges, maar dit heb ik nooit echt doorgezet. Dat komt vast nog wel.
Mijn studietijd
Na mijn basisschoolperiode op de Slotschool heb ik de eerste drie jaar van de middelbare school op de Ulbe van Houtenschool gezeten. Mijn Havo-studie heb ik afgemaakt in Leeuwarden en daarna ging ik communicatie studeren op de NHL (inmiddels NHL Stenden). Als onderdeel van deze studie kon ik een half jaar op uitwisseling naar Istanboel. Ik wist gelijk dat ik dat wilde, ik was er wel klaar voor om meer van de wereld te zien. Mijn omgeving was niet zo enthousiast. Het was namelijk in 2016, de periode waarin er ook aanslagen werden gepleegd. Ook de locatie en cultuur wekten niet veel vertrouwen bij de meeste mensen om mij heen. Twijfels waren er ook zeker wel, maar het verlangen en vooral de nieuwsgierigheid waren bij mij sterker. Dus in februari 2016 kwam ik, als 20-jarige, in mijn eentje met twee koffers aan op Sabanci University. Achteraf gezien was het één van de beste keuzes die ik heb gemaakt en één van mijn mooiste ervaringen.
Toerisme
Deze zes maanden in Turkije wakkerden niet alleen mijn reislust, maar ook mijn interesse in de toeristische sector aan: ik besloot door te studeren. Als je een toeristische opleiding wilt volgen, dan kom je al snel in Breda terecht. Ik koos voor de masterstudie Tourism Destination Management aan Breda University, waar ik precies vond wat ik zocht: een klas met meer dan 15 verschillende nationaliteiten, boeiende en praktijkgerichte lessen. Drie maanden lang deed ik ‘fieldresearch’ (veldonderzoek;MK) op Bali, in Australië, Singapore en Sri Lanka. Ik leerde veel over de verschillen tussen toeristische bestemmingen, hoe toerisme een bestemming omhoog kan helpen of juist achteruit brengt en welke rol toeristische bedrijven daarin aannemen. Na deze drie maanden bleef ik in Singapore om mijn scriptie te schrijven. Het onderwerp was hoe Chinese millennials (met millennials bedoelen we de generatie die geboren is tussen 1981 en 1995;MK) taalbarrières verhielpen met vertaalapps op reis. Hoewel het onderwerp ontzettend interessant leek, liep ik tegen praktische problemen aan. Eenmaal thuis aangekomen kwam er eindelijk schot in de zaak en lukte het me toch mijn scriptie met succes af te maken en te verdedigen.
Accreditatie
Het was een ontzettend leerzame periode voor mij, op allerlei vlakken. Veel van de opgedane kennis uit die tijd pas ik toe in mijn huidige baan. Daarbij had ik ‘geluk’, want een jaar later brak Covid uit en werd fieldresearch vervangen door online lessen. Leuk is dat ik een jaar later werd gevraagd om vanuit ‘student-perspectief’ deel te nemen aan een accreditatie panel voor de vergelijkbare toeristische studie aan NHL in Leeuwarden. Binnen dit panel sprak ik mijn mening uit over de kwaliteit van deze studie, op basis van veel verschillende presentaties, vragenrondes, rondleidingen en studenten-ervaringen. Binnen het panel zaten verschillende mensen die ik later in het werkveld nog wel eens tegenkom.
Wanneer je kijkt naar mijn kinderjaren en nu (inmiddels tel ik 26 levensjaren) is er veel veranderd. Ik woon niet meer in Friesland, maar kom er nog regelmatig om familieleden op te zoeken. Meestal neem ik dan ook een zakje ‘irpels, sipels' en appels mee van de boer. Dat vind ik veel leuker en lekkerder dan uit de supermarkt. Ik vind dat meer mensen dat zouden moeten doen.
