Tineke van Roozendaal - Nieuwebildtdijk (Oudebildtzijl)
Vandaag blijf ik wat dichter bij huis. Aan de Nieuwebildtdijk, onder de rook van Oudebildtzijl, ligt ‘Aren út Skelpen', het huis waar Tineke van Roozendaal en haar partner Fred Thoolen wonen. Een prachtig plekje aan de zuidkant van de dijk, omgeven door een romantische tuin en, aan de andere kant van het huis, een mini-bos.
PORTRET IN WOORD & BEELD DOOR ELLEN FLORIS
Het ruikt naar schoonmaakmiddelen en verf als ik de woonkeuken annex atelier binnen stap. “Het aanrecht wordt in de lak gezet,” verklaart Tineke de kale ruimte. Voorzichtig glippen we de huiskamer binnen: om kattenpootjes in de keukenlak te voorkomen, mogen de poezen niet ontsnappen. Wat natuurlijk toch gebeurt. Fred komt even later een beetje mopperend de koffie en poes Chulo binnen brengen. Tot Tinekes verwondering ("Dit doet ie anders nooit!") nestelt dit zwart-witte bakbeest zich spinnend bij me op schoot. Ik spin mee. Om me heen zie ik veel kunst aan de muur hangen. Een groot werk, een beetje à la Matisse, hangt naast de bank. Een vrouw met, zo lijkt het, maar één borst. "Het is het eindexamenwerk van Judith Macrander, een studente van Fred. Hij heeft het me cadeau gedaan, als knipoog naar mijn eigen geschiedenis." Tineke, 72 inmiddels, heeft ruim dertig jaar geleden borstkanker gehad waarbij haar borst is geamputeerd. Hun dochter Anna is dan net een jaar. "Ik dacht: ik zie haar geen vijf worden." Maar ze is er nog steeds en dat stemt haar tot grote dankbaarheid. "Ik heb nog altijd het gevoel dat ik in reservetijd zit."
Tineke vertelt dat ze hun huis in 1989 hebben gekocht. Het was oorspronkelijk bedoeld als atelier voor Fred, maar al snel stellen ze de plannen bij. Tijdens de verbouwing raakt Tineke namelijk zwanger. "Vruchtbare grond hier," lacht ze. "In Amsterdam lukte het niet." Als Anna naar de basisschool gaat, besluiten ze om hier permanent te komen wonen. Tineke richt haar eigen bedrijf op en gaat als onderwijsadviseur aan de slag. Sinds ze haar studie Frans afrondde in 1973, heeft ze altijd in het onderwijs gewerkt en er diverse functies bekleed. Ook Fred heeft ze er leren kennen. "Ik gaf les op een middelbare school als docent Frans, Fred was er docent tekenen." Tijdens een schoolexcursie worden ze verliefd. Alleen zijn ze beiden dan nog getrouwd. Met een ander. Inmiddels zijn ze alweer 45 jaar samen. "Mijn jeugdliefde is nu een van mijn beste vrienden."
Tineke komt oorspronkelijk uit Heiloo. Ze heeft drie broers en drie zussen. Als oudste kind ontwikkelt ze een enorm verantwoordelijkheidsgevoel. Als ze 18 is gaat ze op kamers wonen in Amsterdam, tussen de hippies en de provo's. Het vrije, blije leven tegemoet. "Eindelijk kon ik zelf gaan leven!" Ook Fred dwingt haar om te leren zich niet altijd voor iedereen verantwoordelijk te voelen: "Hij is hoogautonoom. Ik mocht niet voor hem zorgen." Glimmend: "Dat is mijn redding geweest."
Vlak voordat Tineke in 2013 met pensioen gaat, ontdekt ze bij toeval dat ze het heerlijk vindt om te schrijven. Gedichten, korte verhalen. Ze is nu met haar tweede roman bezig. Twee jaar geleden debuteerde ze met 'Koffers vol tranen', een verhaal over sterke vrouwen die hun eigen weg in het doolhof lopen dat 'Leven' heet. Fictie, maar ook geput uit eigen leven. "Daar ontkom je niet aan." Daarnaast vertaalt ze Franse romans en Spaanse gedichten. En ze maakt foto's, vooral van haar omgeving. Soms stuurt ze ze naar Bildt.nu. "Ik voel me thuis hier, verankerd in het landschap." Ze is niet de enige: ik zie poes Chulo verlangend naar buiten kijken als ik weer op de fiets stap.
