Groeten uit Goor
Ik bin geboren op 12 augustus 1947 an de Ouwe-Dyk (doe nag) 610 flak bij de Kadal ônder St.-Jabik.
’n Seun fan Wilke Kolthof en Janke van Noord, Griet (fan ’t hôf in St.-Jabik) is myn suster en Wally (fan ’t boubedriif in Stiens) is myn broer. Ik bin trouwd met Doreen van Tuinen, dochter fan Sake en Kaatje út de Hofstraat in St.-Jabik. Wij hewwe twee dochters, Karin en Saskia en fijf klainkines. Wij prate thús nag altyd Bildts, ok met de kines en ’t antroude spul ferstaat ’t wel en âns maar niet. Foor de klainkines binne wy pake en bep. Ik mot bekinne dat ik nag alles út ’t Bildts fertale mot naar ’t Nederlâns en froeger in myn werk ok naar ’t Ingels en Dúts.
Ant myn achttynde weunden wy bij pake Waling in. Derna kochten myn ouweloi ’n huus op de rolling naast de ’ouwe’ Spitsroeden. Ik gong na skoal in de Westhoek, eerst op de kleuterskoal (de ouwe kleuterskoal worde ferboud) en later op de legere skoal. Ik kin my niet herinnere dat ik ooit deur myn ouweloi na skoal brocht bin. Ik kreeg wel een tweedehâns fytsy (met ’n dicht foorwiel, wat foorútstrevend).
'Bij ôns allegaar worde een gulden inhouwen.'
Skoal gong my wel maklik ôf en met ’n seuven gemiddeld waar ik wel tefreden. Speule op ’t skoalplain waar feul belangriker. Algau begonnen wy te kaatsen, ’t perk omtrint anderhalve meter bij de skoalmuur op (âns waar ’t feld te klain) en de opslag fanút de dam. Wij kaatsten met ’n sels maakt bâltsy. Dat waar ’n proppy pepier en derom hine rubberen ringetsys van krap an een sintimeter breed die’t wij knipten fan ’n binnenbând fan ’n fyts. Ik hew se later nooit weer ergens sien. Na skoaltiid gongen wy rovertsy speulen, te sloatsy springen, aaisoeken en winterdâgs te skossysetten. Later gongen wij met de pols op ‘t skouder naar ’t gemaaltsy (dat ston ten westen fan ‘t Hooghuus) teugen de seedyk an met groate tochtsloaten der omhine. En dan gong ’t d’rom, wie dûrt? Wij waren ook faak op de plaats van Jopy Bierma. Der kon en mocht heel feul in ôns ogen. Bij min weer skúltsyblink en âns skapen en peerden ferwaaie, bytferdunne en irpelsoeke. Op 'n keer liep ’t út de klau. ’t Begon met ouwe, weke poatirpels na nander gooie en aindigde met ’n festing, maakt fan irpelkissys der’t je achter skúlle konnen. Ik weet dat een jonge met ’n bril op niks meer sâg deur de smurry op syn bril.
Sateregs waar ’t altyd útbetaaldâg en bij ôns allegaar worde een gulden inhouwen. Wij hewwe ’t nooit weer deen.
Doe’t ik ’n jaar of tien waar, worde foetbâl en fral kaatsen hyltyd belangriker. In ’t pertuur fan St.-Jabik gongen wy alle wedstriden in de klaaihoek del. Trots waar ik doe’t d’r ‘n útnoadiging op de mat fiel foor ’n seleksywedstriid. As adres ston d’r op: Wilke Kolthof, kaatser, St.-Jabik.
Een mooi jaar waar 1963, Henky Leeuwen bij Gerrit Tempel achter op de brommer en ik bij ôns mim achter op de RAP. Wij wonnen dat jaar wel ’s ’n klain prisy maar waren nooit top. Tot de Freule. Wij haalden na ’n paar spannende pertijen de finale en ferloren útaindlik fan Luwt. De ândere dâg ston in de Luwter: Ferhaal fan de Freule fan St.-Jabik. ’n Ander wapenfait waar ’n tweede priis op de Jong Nederland met Gerryt Tempel en Auke Kuiken; wij ferloren fan Harlingen. Later hew ik ’n paar jaar metdeen in ’t groate spul, maar kwam altyd krekt te kort. Wel herinner ik my dat wy ’t jongste pertuur op de PC waren, tegaar met Gerryt Tempel en Romke Toering; wij strandden in de tweede omloop. Doe’t wy later na Búttenpost ferhuusden, hew ik d’r ’n paar jaar út weest, maar deur ôfdelingswedstriden met Jan Halma (oorspronklik Stiens) en Rein Ferwerda (oorspronklik St.-Anne) dos weer in de kiker speuld en derna nag ’n paar jaar in ’t groate spul metdeen.
'Thús waar ’t altyd met baaisop,
butter en súkker.'
Na de Westhoekskoal bin ik na de ULO in St.-Anne gaan (wij mosten nag toelatingseksamen doen). ’t Waren goudene jaren. Wij hadden ’n prachtige en gesellige klas en d’r waar altyd wat te rêden, feul jaregfesys en ik herinner mij ô.â. nag ’n útstappy naar ’n teneelstik fan Shakespeare in Diever. Wij sliepen op stroabâlen in ’n ouwe boerderij in Wapse. Ik kreeg der foor ’t eerst makeroany met sipels, paprika en tomatesaus. Thús waar ’t altyd met baaisop, butter en súkker.
Ik waar faak bij Tjeerd Dukkes te finen. Op syn loanbedriif kon ik trekker rije, hooi- en stroaparse en naast de kombain rije en ’t saad in een kipkarre opfange en fortbringe. Op sportgebied waar ’t seumerdâg kaatse en winterdâg foetbâle en neffes mij ok feul meer reedrije as nou. Op ’n sundeg in de winter, eerst op de iisbaan rije en derna na dânsles in de Eerappelbeurs. Wij gleden op de Noorse sokken met ’n anloop na de maisys en de wals waar nag nooit soa mooi útfoerd.
Na de ULO had ik gyn faste plannen. Ik docht sels bij Tjeerd Dukkes op de trekker, maar ôns mim had ândere plannen: ”Niet op de klútten”, waar hur sechy en se regelde dat ik nag te plak kon op de HBS in Luwt. ’t Waar niet soa gesellig as in St.-Anne, maar ik hew ’t wel ôfmaakt. Na de HBS mosten wy trouwe en ik in militêre dienst. Wij konnen ’n erbaaiershússy hure in de Kromte an de Ouwe-Dyk 792. Op ’n dâg kwam boer Hoogterp del, want hij wou ’t hússy wel kwyt. Hij froeg 4.000 gulden, maar die hadden wy niet en dus gong de koop niet deur. Nou, dan mot de huur omhoog, saai hij, fan seuven gulden na seuven en ’n half per week. Dat hewwe wy doe maar deen. Later hewwe wij faak teugennander said: ”Met de kinnis fan nou...”
Na myn diensttiid hew ik nag 'n hutsy werkt bij Roel de Jong op de trekker, maar ik waar wel drok an 't sollisiteren. 't Worde útaindlik 'n baan bij Enitor in Búttenpost. Enitor waar en is 'n bedriif der't kûnststofprodukten soa-as túnslangen, stofsugerbuizen en allerhânde prefielen produseerd worre. Ik worde annommen om in 't laboratorium en de mingerij resepten en kleuren te ontwikkelen en kreeg alle frijhyd om presessen, maar ok mysels te ontwikkelen. Aigenlik is der myn ôndergrônd foor feerdere kinnis en kunde op kûnststofgebied begonnen. Bútten 't werk om waren wy baidegaar drok met allerhande dingen. Doreen met de teneelklup De Krite, ik met ouderkemissy, kaatsferening, foetbâl en ik treende ok nag twee jaar 't eerste fan St.-Jabik. Wel feul, nou ik dut soa opskriif, maar wij 'kwammen of wij gongen'. De kines gongen na skoal en leerden 't Fries op 'e dyk, maar thús bleef ’t Bildts. De klaine tien jaar in Búttenpost binne omflogen.
