Verhit Carbage-run team (vervolg)
Gedachte achter Carbage-run
De gedachte achter de in 2009 in Nederland ontstane Carbage-run is niet om zo snel mogelijk van punt A naar punt B te rijden, integendeel. Het streven is erop gericht dat zoveel mogelijk deelnemers de uiteindelijke finish halen, én te genieten van de omgeving. Als grote familie (550 deelnemers) wordt van je verwacht dat je bij pech elkaar de helpende hand biedt. De gedateerde barrels mogen een maximale dagwaarde van €500,- hebben en het bouwjaar moet van voor het jaar 2000 zijn. Alle auto’s die hieraan voldoen, kunnen - na een keuring ter plaatse - meedoen aan de tocht. Toch zit er een soort van wedstrijdelement in deze gekke barrelrally. ’s Morgens voor de start krijgen deelnemers veelal ludieke opdrachten mee. Bijvoorbeeld: in Slovenië moeten deelnemers proberen een plaatselijk drankje met een zo oud mogelijke houdbaarheidsdatum te bemachtigen, óf dat een teamlid met één been in het gips de finish passeert. Het team dat de meeste punten in de wacht sleept, wacht op de finishlijn een leuk prijsje.
Vertrouwen
Met een LED-lichtbalk op het dak, het herkenbare geluid van de Dukes of Hazzard uit de claxon, de ingebouwde koelkast ‘foor ’t kouwe pilsy op ‘e kemping’ en de nodige reclame-uitingen (met op de motorkap het speciaal ontworpen logo), wacht de gepimpte eyecatcher een prachtig avontuur. Op basis van de opknapklus, heeft het trio vooraf veel vertrouwen in de slagingskans van zijn missie. Toch zijn er in hun omgeving twijfels. Met regelmaat horen ze dat de Carbage-run ‘met dit barrel’ gedoemd is te mislukken. De missie is voor de drie 'Bildtketiers' geslaagd, wanneer ze rijdend de finishlijn passeren. Om daarbij de meest verwachte pechsituaties te kunnen 'handelen', zitten twee extra reservebanden op het kofferdeksel en gaat er een brandstofpompje mee. De extra accu is mee als startaccu, voor het geval dat...
Kokende motor tijdens ‘warming-up’ etappe
De eerste serieuze - warming-up testetappe - naar het Oostenrijkse Spielberg moet uitwijzen hoe betrouwbaar het oude barrel is. Tot het moment dat het eerste bergje in Duitsland moet worden bedwongen, groeit het vertrouwen per kilometer. Daar begint de motor echter te koken, waardoor het vertrouwen een eerste deukje oploopt. Het koelsysteem wordt met water aangevuld en na een verplichte afkoel-lunch-periode, brengt het oude barrel hen na twee dagen en een slordige 1200 kilometer op de camping nabij het Oostenrijkse Spielberg. Maandag 29 augustus is het dan eindelijk zover, vanaf de Red Bull Ring in Oostenrijk, road-runnen de deelnemers via Slovenië, Kroatië, Bosnië en Montenegro om tot slot vrijdag te finishen op het startpunt.
Oververhitting
In de wetenschap van de kokende motor staat het ‘Carbage-run team Nij Altoenae’ met extra flessen koelwater aan de start van de eerste etappe. Geen overbodige luxe, zo blijkt. Om opnieuw een oververhitte motor te voorkomen, wordt de kachel preventief vol aangezet, waardoor de motorwarmte naar binnen wordt afgevoerd: “Nou dat waar wel lekker met die temperaturen”, laat woordvoerder Rients met een cynisch lachje weten. Hoop dat de motortemperatuur daardoor stabiel blijft, blijkt whisful thinking: “Al bij de eerste bergpas - wy waren nag gyn kilometer de berg in - kookte de moter en spoat alle koelfloeistof d’r út. Elkeneen haalde ôns in, wy dochten alle drie, dut wort helendal niks.”
Het driekoppig technisch vernuft probeert naast steeds water bij tanken, een list te verzinnen om de motor koel te kunnen houden. De grill gaat eruit, zodat de motor zoveel mogelijk door rijwindkoeling gekoeld wordt: “Toen gong ‘t wel arig.” De top wordt met de nodige hindernissen bereikt, maar daarmee is het einde van pech nog niet in zicht: “Wij gongen met ’n gewicht van ± 2700 kilo omdel. Wij waren nag niet op ‘e helft fan ‘e meer as 1200 meter hoge berg, doe’t de remmen hest in ’e fik flogen. Allegaar rook en gyn remdruk meer.” Het maakt dat het vertrouwen in een goede afloop, navenant bergafwaarts gaat. In de eerste versnelling rijdt de logge bolide met de rempedaal zoveel mogelijk onaangeroerd, stapvoets de haarspeldbochtberg af. Met onderweg weer meerdere afkoelingsperiodes! Tot overmaat van ramp begeeft de accu het deze pechdag ook nog, maar gelukkig is er een reserve aan boord. Met het zweet op het voorhoofd komt het trio laat in de avond afgepeigerd in Kroatië aan!
Achtervolgd door kokende motor
Het blijkt achteraf de dag waarop ze de ergste pech hebben gehad. De overige vier etappes verlopen - behoudens de ‘normale’ terugkerende verhitte-motor-problematiek - redelijk naar wens. De bergen en wegen die ze onderweg moeten bedwingen, zijn minder hoog en beter begaanbaar. Tijdens de road-trip wisselen Rients, Koen en Fredrik de taken dagelijks af. De één neemt plaats achter het stuur, de tweede navigeert en de derde hielp daar waar het nodig was. “Wij hè nooit hulp fan ânderen noadig had, we konnen ônssels arig rêde.”
Douane
Bij de grensovergang van Bosnië volgt opnieuw oponthoud. Rients: “Ik reed en Koen en Fredrik strúnden om ’e auto, wij mosten wachte omdat d’r te wainig grînswachten waren, dut terwyl d’r 550 man ankwammen. Koen en Fredrik liepen met 30 graden in hur bloate bast, én dat fon de optrommelde plisy niet netsys. Doe't wij ok nag begonnen te lachen, hadden wij ‘t in hur ogen ferpest. Se besloaten ôns hele auto over de harsens te halen. Tot an ‘e brillekokers toe, alles worde opentrokken!” Na een beetje heen en weer gesar zijn de controleurs er klaar mee en geven ze de vreemde gasten vrij baan: “Al lieten se wel ’n groate bende achter in ôns auto."
Waterpomp: ‘soa lek as ’n teems’
Nadat de finishvlag op de Red Bull Ring is gepasseerd overheerst een gevoel van euforie, van ‘wij hè ‘t flikt!" Koen, Fredrik en Rients hebben bewezen dat de oude Mercury wel degelijk Carbage-proof is, waarmee criticasters de mond is gesnoerd. Echter, de ‘çooling-down etappe' naar het Bildt zorgt toch nog voor een onaangenaam staartje: "Wij reden Dútslân in en weer gong die motor koken. Wij dochten hoe kin dat nou, hier bin hest gyn bergen meer”. Het benzineslurper wordt aan de kant gezet en dan blijkt dat de waterpomp ‘soa lek as 'n teems is': "Wij mosten nag meer as 800 kilometer rije. Wij naar 't tenkstasjon en der hew wij d'r ‘n radiatorpil indeen. Soa binne wij, met in totaal vijf pillen, útaindlik thúskommen.
Genieten
Ook al is de Carbage-run er eentje van de herhaaldelijk kokende motor, toch geniet het trio volop van alles wat ze op het netvlies voorbij zien komen: "Alle mooie diken en dorpys der't je âns nooit komme, dat waar echt prachtig. Skitterende wegen, prachtige roetes en hobbelige stikken off-road der't wij soms met de booiem over de grônd skuurden. Ja, en die bergpassen en ‘t mooie helder blauwe water in Kroasië, dat waar echt prachtig”. Ook geniet het stel van de afterparty's, het supermarktbiertje voelt - na een lange rit - als het engeltje op de tong. Het 5-daags avontuur (met meer dan 5000 km op de teller) is ten einde gekomen, én was bepaald niet saai! Nee, het heeft een onvergetelijke indruk achtergelaten!
