Afkemarij ten Hoeve - Sânwei (Menaldum)
Het is een van die prachtige zomerse dagen als ik over de Sânwei fiets. Een klein straatje met een paar huisjes ergens tussen Berlikum, Menaldum en Beetgumermolen in. Vlakbij de kassen. Je waant je in een heel andere wereld. Net of je honderd jaar terug in de tijd gaat. Alwin ten Hoeve is aan het werk in zijn moestuin.
PORTRET IN WOORD & BEELD DOOR ELLEN FLORIS
“Nee hoor, ik niet, maar mijn vrouw vindt het vast leuk”, reageert hij op mijn vraag of hij geïnterviewd wil worden voor deze rubriek. “Zij doet ook zoiets voor haar werk bij het MCL.” Hij heeft gelijk: Afkemarij (44) is gelijk enthousiast. We maken een afspraak voor na de vakantie.
De regen komt met bakken uit de lucht vallen als ik een paar weken later weer bij ze voor de deur sta. Het zwembad in de achtertuin herinnert nog aan de afgelopen warme dagen waarbij het kwik tot boven de dertig graden steeg. Afkemarij is net terug uit Zuid-Frankrijk. “Het was heerlijk, lekker zwemmen in zee, stadjes bezoeken, maar ik ben ook blij dat we weer thuis zijn. Ik miste Boaz nogal”, lacht ze een beetje besmuikt. Boaz is de hond, een Welsh Corgi, die onder tafel zit en ondertussen aan mijn tenen likt. Duidelijk blij dat het vrouwtje weer terug is. Alwin is weer vertrokken naar zijn werk op een gasproductieplatform op de Noordzee, maar stil is het niet. Puberkinderen Famke (16), Fedde (14) en Brend (12) hebben vakantie en zijn nog thuis.
In 2020 is het gezin vanuit de componistenwijk in Leeuwarden naar dit voormalige boerderijtje aan de Sânwei verhuisd. Een heerlijk plekje met een grote tuin achter het huis, waarin Afkemarij vaak aan het werk is. Aan de overkant van het weggetje hebben ze een flinke moestuin. Ook het aangrenzende weiland hoort bij hun stek. De schapen niet, die zijn van een schapenboer uit Menaldum. Afkemarij geniet van het buitenleven en de ruimte, de vrijheid. Binnen wordt er nog druk geklust, vooral als Alwin weer thuis is. Hij werkt twee weken op, twee weken af. Alwin doet het zware werk, Afkemarij schildert en saust en behangt. De stal wordt op dit moment verbouwd tot woonkamer, maar ondertussen is het goed toeven in de gezellige keuken. We zitten aan een ruime eettafel met uitzicht op de tuin. Zoon Brend schuift bij ons aan, knuffelend met lapjeskat Tijger. Ik vraag of hij het leuk vindt om hier te wonen. Mist hij de stad niet? “Nee hoor, ik heb hier een veel leukere school met niet zulke grote klassen als op mijn oude school.” Straks gaat hij naar Ulbe van Houten in St. Anne, dat is wel een eindje fietsen. Gelukkig heeft hij met zijn verjaardag een e-bike gekregen, net zoals zijn broer en zus. “Het waait hier altijd,” zegt Afkemarij, "vandaar." Zelf fietst ze ook naar haar werk in Leeuwarden, zomer en winter. “Behalve als het regent.” Gelukkig is ze vrij vandaag.
Afkemarij werkt als Avond-Nacht-Weekendhoofd (ANW) in het MCL en is daarnaast ook lid van de Verpleegkundige Advies Raad (VAR). Ze heeft het prima naar haar zin: “Het is heel afwisselend en dynamisch”, lacht ze. Voor de VAR schrijft ze een column waarbij ze collega’s interviewt met wie ze regelmatig via de telefoon of email contact heeft. “Het leek me zo leuk om deze mensen een keer in het echt te zien. Bovendien gaat het altijd maar over verpleegkundigen, maar er werken zoveel meer mensen die ook belangrijk zijn. Zo heb ik laatst zelfs een heel leuk gesprek gehad met iemand die in het mortuarium werkt”, vertelt ze enthousiast. Met haar column die op intranet wordt gepubliceerd zet ze deze collega’s in het zonnetje. En nu is ze zelf aan de beurt, maar dan in Bildt.nu!
