Groeten uit Zuid-Afrika
Peter de Wit
Waar het begon
Ja, daar zat ik dan op het schoolplein van de openbare MAVO. In 1972 was ik 12 jaar oud en net aangekomen uit Delft, op het Bildt in het dorp Sint-Annaparochie, woonachtig op nummer 15 in de Evert Slimstraat. De Bildtse en Friese taal niet machtig, geen vriendjes of bekenden dus ‘een vreemde eend in de bijt’. Maar…ik kon voetballen!
Johan Nauta (zoon van de schilder) kwam naar me toe en vroeg: “Wil je mee voetballen?” “Ja, natuurlijk!” Al snel zat ik bij Age Visser aan tafel, samen met Johan van der Bent. Ik kon direct beginnen in de C1, onder leiding van schilder Nauta en Anne van Loon, en ja: zo is het begonnen.
Jeugd met vv St-Anna
De MAVO was een beetje ‘onder’ mijn niveau. Mijn moeder zei: “Je gaat niet direct naar Leeuwarden: eerst hier maar naar school.” Ik ben haar eeuwig dankbaar voor dat besluit. Ik had een geweldige jeugd op het Bildt. Liep met twee vingers in mijn neus door de MAVO en voetbalde en waterpolode er hevig op los bij de Skelp. Werd nog een beetje bekend ook. Samen met Siebe van der Lei vormde ik een duo van ‘aanstormende talenten’ binnen de vv St.-Anna. Met het embleem van ‘Koren uit Aren’ (moet zijn ‘Aren út skelpen’; mk) van Age Visser op de borst werden we al snel kampioen in de C1, mede door Filip Dijkstra en Johan Visbeek. Ze waren groot voor hun leeftijd… Siebe en ik zijn lang samen gebleven: we waren onafscheidelijk tot en met het eerste jaar in de A1 van vv St.-Anna.
Toen vonden ‘ze’ het beter dat Siebe naar de senioren (zaterdag 1) ging en ik bij de junioren bleef. Bauke de Vries (toen leider van A1) heeft veel op me in moeten praten, maar het was beter voor de vereniging. Dus bleef ik in de A1. Maar ik viel veel in bij het team van Johan Bootsma. We waren niet te scheiden.
De meeste mensen op het Bildt kennen mij van de periode dat Siebe en ik voetbalden in zondag 1 van vv St.-Anna. Eerst met trainer Delgrosso en later met Jaap Zijlstra. We waren ook actief als jeugdleiders en trainers. Vele Bildtkers kennen ons van deze periode. Het was top en ik heb nog steeds erg goede herinneringen aan deze tijd op het Bildt.
‘t Honk
Op de MAVO en later de HAVO in Leeuwarden zat ik in de klas met Douwe Zwart (wel bekend)! Douwe was (is) een verwoed fan van the Beatles en was erg betrokken bij het ‘t Honk. Ik ging met hem mee naar ‘t Honk, leerde naar the Beatles te luisteren, leerde daar bier drinken en ‘Meggie gooien': een erg mooie tijd.
Jan Lodewijk is een oude schoolvriend van de MAVO. Op een avond (mei 1979) stonden we samen aan de tap in ‘t Honk. De deur zwaait open en daar komt een blond meisje naar binnen met wapperende kleren. Ik zeg: “Dat is een leuk ding.” “Ja”, zegt Jan, “dat is mijn nicht. “Oké”, zeg ik “dan ga je me nu voorstellen.” En zo leerde ik Trienke kennen.
Trienke Lodewijk, dochter van Bauke en Bettie; kleindochter van aardappelhandelaar Douwe Lodewijk, en ik zijn dit jaar 43 jaar samen. Getrouwd in 1985 in ‘t Honk met Piet van Kooten achter de tap en het dameselftal van de vv St.-Anna op het podium. Het eerste huis dat we kochten in Zuid-Afrika werd omgedoopt tot ‘t Honk. De jeugdsoos van Ons Huis in St-Annaparochie heeft dus een speciaal plekje bij ons. Korpsuitvoeringen, live bands (Normaal), kermispartij, ‘Lammetsymet’. Heel veel feesten.
Hoe het verder ging
Zoals zovelen verlaat je het Bildt op een gegeven moment. Studie of werk brengen je ergens anders heen. We zijn samen gaan wonen in Franeker toen Trienke daar de opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige ging volgen. Ik zat nog op school aan de HTS in Leeuwarden. Kreeg later een baan in Hengelo bij Holec. We trouwden en verhuisden naar Raalte, waar Trienke haar opleiding kon afmaken. Via Zwolle belandden we in Alkmaar. We hadden een goed, maar erg druk leven, vol met materiële zaken. Vroegen ons dan ook af: waarom doen we dit… ‘carrière maken’
Zuid-Afrika
We stopten ermee: het was een ‘mallemolen’, een ‘ratrace’.
We verkochten ons huis, stopten met werken, verkochten onze spullen en gaven veel weg. Op naar Kaapstad met twee rugzakken en een zak geld. Genieten van het vrije leven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en binnen een jaar had Trienke weer een eigen bedrijf en kochten we een bedrijf voor mij. We hebben er zeven jaar met veel plezier gewoond en gewerkt, maar we zaten al snel weer in een ‘molen’. Het was geen donker Afrika in Noordhoek, meer een mediterraan Zuid-Europa met een slecht klimaat.
Mozambique
Op naar donker Afrika. We gingen naar Mozambique om samen met de lokale bevolking een Eco lodge te bouwen (www.nuarro.com). Onze hondjes (Bauke en Bet) in een Landrover, met een echte ‘Off road caravan’ erachter, het avontuur tegemoet in Noord-Mozambique. Zes dagen rijden (3000km) om vervolgens in ‘the middle of nowhere’ op een stuk grond van 800 ha met een kustlijn van 6 km een duik lodge te bouwen met lokale materialen en met behulp van de lokale bevolking op een traditionele manier. Hoe kom je erop en hoe krijg je het voor elkaar in donker Afrika. Het is gelukt en we zijn nog steeds eigenaar, samen met onze business partner.
Oeganda
Na drie jaar wonen en werken in Noord-Mozambique, op een erg afgelegen locatie, hadden we het wel gezien. De lodge was af en we hebben hem gerund voor een jaar. Ons geld was op dus moesten we maar weer een baan zoeken. Terug naar Zuid-Afrika of iets in Mozambique of iets anders?
Het werd Oeganda. We kozen voor het opzetten van een bedrijf voor een Nederlandse stichting (FRES) die de lokale bevolking van een klein zonnesysteempje voorziet op huurbasis. Het zou het vierde bedrijf worden in Afrika. We sloten een contract af van twee jaar en kregen geen begeleiding. Maar we waren wel wat gewend. Het was een erg mooie tijd in Mbarara en het werd een erg verdienstelijke opdracht. Erg vriendelijke mensen en een leuke klus. Het was een bijzondere periode.
Terug naar Zuid-Afrika
De stichting FRES was erg onder de indruk van FRES Oeganda. Of we dit kunstje ook konden leveren bij het Zuid-Afrikaanse bedrijf NuRa Energy? Ze waren daar al 14 jaar bezig en hadden veel problemen met de groei. Dus: wij alle spullen weer in de container. De hondjes Bauke en Bet weer in het vliegtuig en via Zimbabwe terug naar Zuid-Afrika. Op naar Hluhluwe in de provincie Kwazulu Natal. NuRa Energy had het hoofdkantoor in Mkuze, maar daar wilden we niet wonen. We werden een beetje kritisch na de Mozambique periode. Het werd Hluhluwe.
Hluhluwe (provincie Kwazulu Natal)
Daar huurden we een huis en na twee jaar zat de opdracht bij NuRa Energy erop. We zochten weer wat anders. Het werd een