Op zoek naar verrassingen
De Hippie Trail van Sjoerd Niels en Hanneke
Voordat we aan de reis over land naar India begonnen, wisten we al dat één specifiek punt erg lastig zou zijn om per trein of bus te reizen: de grens tussen Iran en Pakistan. Zo stond in reisverslagen dat deze grensovergang wel tot vijf dagen kon duren. De hele regio is erg gevaarlijk is, waarbij een deel van de route zelfs met een bewaker afgelegd moest worden. Door de overname van de Taliban in Afghanistan bleek dit alleen maar lastiger geworden. Toen Covid ook nog eens roet in het eten gooide (de Pakistaanse landsgrens ging dicht) vonden we het wel mooi geweest en besloten we om een vlucht vanaf Shiraz (Zuid-Iran) naar Mumbai (India) te nemen. Een stukje minder romantisch wellicht, maar een veilige oversteek is ook wat waard.
Imponerend India
Het feit dat we India bereikt hebben was een hoogtepunt; het was toch het einddoel, onze eindbestemming. Iets voor oud & nieuw kwamen we aan in de hyperstad Mumbai, een beleving op zich. Een stad waar het avontuur op je af komt en 'normaal' niet lijkt te bestaan. En dat bleek! Al direct na het verlaten van het vliegveld hadden we een boete 'in the pocket' voor het niet dragen van een mondkapje, waren we duizelig gedraaid van al het wilde verkeer en vielen we bijna van ons stokje van de hitte. Een warm welkom was het in de meest letterlijke zin van het woord.
Ook qua eten bleek India een warm welkom te geven, maar dan vooral in de maagstreek. De keuken in India is pittig, maar waarlijk fantastisch. Indiërs zijn veelal vegetariër waardoor de vegetarische keuken heel uitgebreid is. In heel India hebben we eigenlijk geen vlees gegeten en ook niet gemist. Tevens is het eten van de straatstalletjes een hele beleving, waarbij het altijd maar weer de vraag is hoe de maag het houdt na inname. Een soort 'Indische roulette', als het ware.
Zon en C
Na oud en nieuw gevierd te hebben in Mumbai, bleek een primeur in onze reis plaats te vinden. Voor het eerst werden namelijk de coronaregels aangescherpt in de vorm van een nachtklok. India was dan ook het eerste moment van de reis dat het lastiger werd om plannen te maken, gezien we niet wisten hoe de situatie met betrekking tot de coronavariant 'Omicron' zich zou ontwikkelen.
Het bijzondere van India is echter dat de regels per staat verschillen. Waar in Mumbai de riemen werden aangesnoerd, bleek in Goa alles nog wel mogelijk. Een schamele treinrit van 12 uur later zaten we ineens op palmstranden waar je wel U tegen moest zeggen. Maar helaas sloeg voor Sjoerd Niels daar zowel de zon (zonnesteek) als de C (corona) toe. Gezien het feit dat de regels toch ook in Goa aangescherpt werden en mensen ons letterlijk aanspoorden om niet langer in het land te verblijven (waarschijnlijk vanuit de angst van de eerder Delta variant geredeneerd die heel wat sporen in India heeft nagelaten), leek het ons helaas beter om onze biezen sneller dan gedacht te pakken.
Een relaxt einde
En zo zaten we ineens in Sri Lanka, het laatste land dat we zouden bezoeken voordat we weer terug naar het koude kikkerlandje terugkeerden. Een land vol koloniale geschiedenis, vol met de prachtigste natuur maar ook vol met immens veel westerse toeristen. Iets wat we eigenlijk sinds Istanbul niet meer gewend waren, maar waar het land Sri Lanka ogenschijnlijk wel ontzettend goed op was ingespeeld.
