Zware klei en witte wolken
Een Akkerman
Ik ben in 1980 geboren, in Sint-Annaparochie. Heit en mem zijn Gerrit en Sjoukje en mijn broers heten Paulus en Andries. Aangezien onze ‘heit' werkte voor de gemeente en actief was voor de vv St.-Anne kende iedereen de familie Akkerman.
Wat is een Bilkert?
Marten Kuik heeft me gevraagd een bijdrage te leveren aan Bildt.nu in de rubriek Bilkert om Ferens. Dan ga je toch automatisch eerst eens nadenken over de vraag: wat is dat ‘een Bilkert om ferens’ en kom ik daarvoor in aanmerking? Daar zit volgens mij de kern van Bilkerts die zijn vertrokken van de zware, zwartgrijze grond rondom Zwarte Haan. Die hebben allemaal last van een chronisch identificatieprobleem doordat ze trots zijn op hun achtergrond en tegelijkertijd iedere keer moeten uitleggen waar ze vandaan komen en wat voor mensen dat zijn. Als je ergens in Fryslân gaat wonen kun je prima zeggen dat je van het Bildt komt en dan weet iedere Fries wel waar hij mee te maken heeft: iemand zonder een zeilboot en afkomstig van de klei.
Een Bildtse Jason Bourne
Zit je ergens voorbij de Friese grens, dan ben je voor de rest van Nederland een Fries en in hun ogen een van die mensen die ondertiteld moeten worden op tv als ze Nederlands praten en waarvan 90% van Nederland denkt dat je net zo ver moet rijden om bij je ouders op bezoek te gaan als iemand die uit Frankrijk komt. Binnen Europa ben je natuurlijk Nederlander en buiten Europa is het vaak handiger om te zeggen dat je uit Europa komt in plaats van die standaardvragen te moeten beantwoorden zoals "So you are Dutch, that means you’re from Germany right?" of "Is the Netherlands close to Amsterdam?" Uiteindelijk geeft deze identiteitscrisis natuurlijk wel de vrijheid om dàt paspoort te gebruiken wat op dat moment het beste uitkomt. Je bent vrijwel automatisch een wereldburger, in alle bescheidenheid, een soort Bildtse Jason Bourne.
De eerste CITO-toets
De herinneringen aan de basisschool, de Slotschool, zijn vooral van buiten schooltijd op het plein, op het dak, of zo hoog mogelijk in de bomen. Ook weet ik nog dat bij onze groep 8 de CITO-toets zijn intrede deed, ik geloof als duizendste school van Nederland, waarbij we het NOS-journaal op bezoek kregen. Opgroeien in Sint-Anne was vooral naar buiten en voetballen. Voetballen op straat, op parkeerplekken, in de zaal, op veldjes en bij de club. De tijd die nog over was, vulden we met polsstok-springen, stunten op de crossfiets en hutten bouwen. Beter kon natuurlijk ook niet, zo’n jeugd zou iedereen willen.
Een broodje Hawaii
Na een paar jaar middelbare school op de Ulbe van Houten in Sint-Annaparochie, waar het reisvirus werd aangewakkerd door het maken van een broodje Hawaii tijdens de eerste kookles, ging ik naar het Comenius in Leeuwarden. Als je op de Ulbe eens een les afwezig was, moest je je melden bij de directeur. Op Comenius was het juist een uitzondering als iedereen iedere les aanwezig was. In de stad gingen de zaken blijkbaar iets anders dan in het dorp: interessant, natuurlijk. Ik heb samen met vrienden van deze school nog altijd een appgroep genaamd 'Kaarten in de Kantine', wat een goede samenvatting is van drie jaar Comenius.
Naar Groningen
Na de middelbare school ben ik Natuurkunde gaan studeren op de Rijksuniversiteit Groningen. Eerst theoretische natuurkunde, maar ik stapte al snel over op technische natuurkunde. Tijdens mijn studie heb ik een half jaar samen met twee vrienden gestudeerd in Singapore, een soort uitwisselingsprogramma zonder een uitwisseling, en waar nog niemand aan deelgenomen had. Dat half jaar was echt een heel slimme zet. We ruilden niet alleen twee trimesters in voor één semester - wat vervolgens tien weken extra vakantie opleverde in zuidoost Azië - ook kregen we deze kosten grotendeels gedekt uit allerlei potjes en met constructies van de universiteit.
Bell Labs
Aan het einde van mijn afstudeertraject heb ik nog een half jaar stage kunnen doen bij Bell Labs, New Jersey. De meeste mensen zullen de plek niet kennen, maar wat betreft natuurkundige en technologische historie een van de beste plekken waar je kon zitten. Bell Labs leverde maar liefst negen Nobelprijswinnaars en het is de plek waar onder andere de transistor (basiscomponent op een computerchip) en de laser uitgevonden zijn.
Silicon Valley
Na de studie en een tijd in het buitenland moest ik voor mijn gevoel natuurlijk weg uit Groningen. Dat liep toch even anders, want ik ben promotieonderzoek gaan doen in een nieuwe onderzoeksrichting die ze in Groningen aan het opzetten waren, genaamd ‘moleculaire elektronica'. Hierbij probeerden we zinnige elektronische componenten te maken van enkele moleculen. Na nog eens vier heel erg leuke jaren in Groningen kreeg ik na mijn promotie de kans om een paar jaar onderzoek te doen aan een gerelateerd onderwerp op Stanford University nabij San Francisco in Californië. Ik zat in het hart van Silicon Valley, maar in een net iets andere tijd dan nu: Facebook zat nog in een klein kantoortje tegenover de universiteit en het naburige Tesla zat in een relatief klein pand en had alleen een paar honderd Roadsters afgeleverd.