Yde Stienstra: één fan Piet en Pietsy út 'e Westhoek (vervolg van pagina 1)
Toen zijn ouders stopten met het café wilden ze dat Afke en Yde het overnamen. “Maar ik had genoeg aardappelen geschild voor hongerige klanten.” De rest is geschiedenis. Het café heet nu The Friezinn.
Opleiding
Als je niet in de horeca wilt werken, moet je wat anders. Yde kwam op de tuinbouwschool in Berlikum terecht. Maar hij had geen ‘groene vingers’ en toen Tjeerd van der Zee hem vroeg of hij niet bij hem wilde werken, hakte Yde snel de knoop door. Daar leerde hij trekker rijden en een kraan besturen. Later kwam Yde terecht bij Van Oord, een groter bedrijf. Sloten graven, gleuven maken voor kabels en riolering. Er kwam stadsverwarming in Camminghaburen. Het Twentekanaal moest nieuwe walbeschoeiing hebben. Baas Van Oord had een grote klus aangenomen bij Lauwersoog. Daar moesten duizenden palen de grond in. Maar ook bij dit bedrijf bleef Yde niet tot zijn pensionering.
Gemeente het Bildt
Een advertentie van de gemeente het Bildt trok zijn aandacht. De gemeente zocht medewerkers voor de buitendienst. Yde solliciteerde en kreeg de baan. Hij kon goed overweg met vrachtauto’s en hoogwerkers en ook zijn tuinbouwopleiding kon hij gebruiken. Hij moest snoeien, haag knippen, begraafplaatsen onderhouden. Maar vooral: die vrachtauto’s! Jarenlang was Yde onderweg met vrachtwagens om afval en grof vuil op te halen bij de Bilkerts en dat te storten op de Dwinger. Acht jaar lang was Yde ook betrokken bij de gemeentelijke brandweer. Geen gemakkelijk werk. Bij een verkeersongeluk moest een overleden slachtoffer uit een auto worden gezaagd. Bij een brand aan de Nieuwebildtdijk waren twee mensen verbrand. “Hou maar op! Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Dat neem je mee naar huis! En er was in die tijd nog geen nazorg!”
Hobby’s
Yde is een verwoed motorrijder. In zijn schuur achter huis toont hij mij trots zijn prachtige Honda Goldwing. Bij de vv Sint-Annaparochie heeft hij zijn sporen meer dan verdiend. Zo was hij verzorger van het eerste team. “Als Coos van Kooten een trap had gekregen en kermend op de grond lag, draafde ik erop af met mijn tasje water en mijn wonderspons.” Ook bij dames 1 was Yde vijf jaar lang de leider. Zelf herinner ik mij, als de dag van gisteren, hoe Yde op zijn onnavolgbare wijze het derde team van de zaterdagmiddag floot. Toen Piet Lautenbag eens, als een Messi, twee man op rij passeerde en de derde man hem onderuit schoffelde, floot Yde niet. Waarop ik tegen Yde zei: “Hé scheids, zul je ook eens fluiten?” ”Nee,” zei Yde. “Moet-ie de bal maar eerder afspelen.”
Bildt.nu
Voor Bildt.nu is Yde de trouwe bezorger van de krant op vaste afhaalpunten. Als de nieuwe kranten zijn afgeleverd op het kantoor in de Van Harenstraat, is Yde er onmiddellijk bij. Na een haastige begroeting en een vrolijke opmerking grijpt hij grote stapels kranten en gaat er met zijn auto meteen vandoor. Op naar de Poiesz en Albert Heijn in Stiens. Naar Auke en de Aarden Plaats in Oudebildtzijl. Naar Vrouwbuurstermolen en naar de Zwarte Haan, om zijn ronde te vervolgen naar AH en de Poiesz in Sint-Annaparochie; ook de Beuckelaer en de Bieb worden voorzien. Wat op dinsdag niet lukt, gebeurt op woensdag. In Minnertsga naar de buurtsuper, in Sint-Jacobiparochie naar ‘De Postduif en de Groate Kerk, naar Pars en ‘de fietsmaker', in Berlikum naar het benzinestation. Dan naar The Friezinn en naar een bezorger van De Telegraaf in de Vrouwbuurster zuidhoek. Yde brengt de krant zelfs buiten het verzorgingsgebied van Bildt.nu: ook bewoners van Nij Bethanië in Tzummarum kunnen genieten van de boeiende verhalen in deze krant. Hoeveel exemplaren hij bezorgt? Twintig pakken van veertig kranten. En de kranten zijn vrijwel altijd op. Vermeldenswaardig is die mevrouw uit Stiens. Ze grist Yde bijna altijd een paar kranten uit de hand. ”Die stuur ik naar familie in Canada.”
Waarom?
Hoeveel tijd hij aan vrijwilligerswerk besteedt? "Ik zou het niet weten. Als je alles optelt kom je misschien wel op dertig, veertig uur per week. Maar ik kan niet thuiszitten. Ik ben graag onder de mensen.” En over zijn activiteiten in de Beuckelaer: "'Ons bep waar demint. 't Begroat mij soa om die mînsen. Ik wil graag wat foor hur doen. Dat souwen meer mînsen doen motte.” Om half vier is het interview afgelopen. Yde trekt zijn jas aan. Ik zeg tegen hem: "Vrijwilligers worden betaald met zes letters: SMILES”. Hij staat even stil en zegt: "Soa is 't maar krekt.” Dan stapt hij het busje in van de Beuckelaer om een paar senioren op te halen van de dagactiviteiten in Nij Bethanië. En daar gaat Yde, zoon van de Westhoek, naar zijn volgende klus als vrijwilliger…