Slangenolie en country-blues
Hein Jaap Hilarides
De mannen van Kentucky Snake Oil komen tien minuten te laat het podium op. Dit diva-gedrag is normaal alleen weggelegd voor de allergrootsten. Maar soms is er een andere reden voor. Zoals nu in de Groate Kerk van St.-Jacobiparochie. De kerk zit namelijk stampvol en door de corona-check gaat het allemaal niet heel snel bij de ingang.
Gespeeld of oprecht verbaasd zegt frontman Mario Kramer voordat ze het eerste nummer inzetten: "Is er een internetstoring, of zo?" De band had kennelijk niet op zo’n grote opkomst gerekend in St.-Jacobiparochie. Hij herstelt zich door op te merken dat iedereen natuurlijk graag een feestje wil.
En een feestje wordt het. De vier mannen openen met Blue moon of Kentucky. Na een langzaam couplet rent de violist het publiek in. De stemming komt er meteen in. De band begint niet alleen vrij ongewoon, de naam is ook bijzonder. Snake oil – slangenolie – is een wondermiddel. Het is gemaakt van olie van de Chinese waterslang. Chinese arbeiders die in Amerika aan het spoor werkten, smeerden de snake oil op hun vermoeide ledematen. Zo verspreidde de wonderolie zich over Amerika.
De bezetting van Kentucky Snake Oil bestaat uit Mario Kramer, akoestische gitaar en zang; Wander van Duin, banjo en dobro; Douwe Dijkstra, contrabas; en Sebastian Meijer op viool en percussie. De aankondiging vindt al plaats in het derde nummer, op een instrumentaaltje. Daarna volgt een klassieker, Ghostriders in the sky van Johnny Cash. Het is een merkwaardige ervaring om ineens een liedje te horen van deze country-grootheid die al weer een paar jaar terug is overleden.
De bandleden wisselen de leadzang soms af, maar de meeste liedjes worden door Mario Kramer gezongen. Wander van Duin en Sebastian nemen de koortjes voor hun rekening. Er is ook genoeg ruimte voor instrumentale intermezzo’s. Regelmatig klapt de hele zaal mee met een swingend liedje.
In het praatje voor On the road again van Willy Nelson spreekt de mannen hun blijdschap uit over het feit dat ze weer kunnen spelen. Ze vertolken daarmee het gevoel van de hele zaal. Deze ode aan het muziek maken wordt gevolgd door een prachtige vertolking van Apache, een instrumentaal nummer van The Shadows. Wander van Duin pakt uit op slidegitaar, ondersteund door een krachtige bas.
Er volgen een paar klassiekers: Folsom prison blues van Johnny Cash, een nummer uit de film O, brother, wher art thou? van de Coen-brothers, en The Midnight Special. De laatste is een traditionele folksong in country-blues stijl. Het laatste nummer voor de pauze is I saw the light van Hank Williams. Deze country-grootheid ging op jonge leeftijd ten onder aan het country-leven, maar liet desalniettemin een prachtig oeuvre na.
Na de pauze gaat de band meteen weer los. De zaal klapt massaal mee. Opnieuw wisselt Kentucky Snake Oil enkele zangnummers af met een instrumentaall nummer. Zo komt Jesse James voorbij, maar ook Salty dog, een oude folksong die door vele artiesten in evenvele versies is opgenomen. Al met al bestaat de show uit een mooie mix van bekende en onbekende folk- en countryliedjes en instrumentaaltjes. Het muzikale geheel wordt aangenaam, en af en toe leerzaam, aan elkaar gepraat.
Het feestje eindigt zoals het begon: met violist Sebastian Meijer, die vioolspelend door de zaal rent en het publiek opjut.
Evenement: Kentucky Snake Oil, zondag 24 oktober 2021
Plaats: Kultureel Sintrum De Groate Kerk, St. Jacobiparochie