Einde aan aardappelzoektraditie (vervolg)
De gezelligheid en humoristische verhalen gaat Bruinsma zeker missen weet hij, al betekent dat niet dat de Noord-Hollander thuis achter de geraniums weg gaat zitten kwijnen.
Einde tijdperk
Vanaf het moment dat de poters de grond in gaan, maakt Bruinsma regelmatig de tocht over de Afsluitdijk. Tot een kleine twee jaar geleden combineerde Sjoerd deze werk-uitstapjes met familiebezoeken aan de zussen en vooral aan moeder Hennie in St.- Annaparochie. Sinds haar overlijden begin 2020 is alles anders geworden. “Doe’t ôns mim overleden is, is de bining met ‘t Bildt minder worren. Ans ging ik d’r hine, liep ik even deur ’t lând en at ik wat bij ôns mim. Maar dat is over. Sien, ik bin ok 72, Jasper en Klaas binne ok seuventigers. Ik docht: “Wy motte op tiid stoppe.” Myn kines saiden nag: “Papa moet dat land nooit verkopen.” Maar se hewwe baide ‘n drokke baan”, waarmee duidelijk wordt dat het perceel bijna zeker geen familie-erfstuk blijft.
"Ik hew 43 jaar in de Wieringermeer omlopen en kin alle hoekys grônd en alle boeren der. Myn adviserende kinnes wort nag wel inskakeld deur loonbedriven en boeren. En, ik hew 'n groate tún." Maar", laat Bruinsma afsluitend weten: ik wil niet alle dagen meer ant werk en kom krekt na de koffy in aksy”. Komende winter kunnen klanten voor het laatst bij Aafke terecht voor de Bildtse lekkernij, daarna moeten de Sylster aardappeleters op zoek naar een nieuwe leverancier.
Blijvende herinnering
Tijdens de laatste werkdag worden de irpelsoekers als dank voor hun inspanningen door Bruinsma verrast met een ingelijste groepsfoto van vorig jaar, waarop het stel tijdens het bakje koffie is vereeuwigd. Het verbeeldt een historisch moment, waarmee tegelijkertijd een einde aan een tijdperk en traditie komt.