CORRIE PARS – SCHURINGAWEG ST.-ANNAPAROCHIE
Op een zonnige nazomerse zondag fiets ik eind van de middag een beetje rond in de buurt om een frisse neus te halen. Als ik over de Schuringaweg, een paar honderd meter ten noorden van Nij Altoenae, weer rechtsaf de Nieuwebildtdijk op wil slaan om naar huis te gaan, zie ik haar zitten: Corrie Pars.
SERIE BILDTSE PORTRETTEN DOOR ELLEN FLORIS
Heerlijk in het zonnetje op de bank voor haar huis, genietend van het weidse uitzicht, een kopje thee onder handbereik. Ik denk: leuk, háár zou ik wel eens beter willen leren kennen! Ik zie haar vaak rennen en wandelen, we groeten elkaar altijd, ze kent mijn naam zelfs. Ik de hare niet, dus hoog tijd om daar eens verandering in te brengen. Ik stap af en vraag of ik haar mag interviewen. Ze vindt het prima. We spreken een dag later af, dan zijn we allebei vrij en hebben we de tijd.
De volgende dag stap ik binnen in haar lichte, ruime woonkamer. Mmmm…. wat ruikt het hier lekker! Een heerlijk Andygeurtje zweeft door het huis. "Speciaal voor de gelegenheid opgeruimd en schoongemaakt", lacht Corrie. We lopen eerst even naar buiten om foto’s te maken. De zon piept tussen de wolken door. Een grote tafel met een enorme bos bloemen staat uitnodigend op het achterterras. Ze zit er vaak, alleen of met haar gezin. "Een heerlijk plekje." Ze vertelt dat ze overal bankjes heeft staan rond het huis: "Ik draai met de zon mee." Begin jaren negentig heeft Corrie dit huis samen met haar man Jelte gekocht. Ze woonden samen in St.-Annaparochie, maar zochten een groter huis. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. "Jelte liet zich in die tijd omscholen, dus we hadden alleen mijn salaris om een huis te kopen." In het dorp zelf konden ze niets betaalbaars vinden, gelukkig kwam dit op hun pad. Er moest veel aan gebeuren, maar in de loop der jaren hebben ze er hun eigen paradijsje van gemaakt, samen met hun zoons Berend (22) en George (20). "Wonen in het dorp is best handig hoor, lekker dicht bij de winkels, je hebt alles in de buurt. Maar hier zie je de zon ondergaan, dan weet je wat je mist."
Corrie is geboren en getogen in Westhoek, ergens op nummer elfhonderzoveel, dus bijna aan het eind van de Oudebildtdijk. "Een fantastische plek, ik kon overal spelen, was vaak aan zee te vinden met mijn vriendjes. Toen kwam het water nog tot aan de dijk." Ze groeide op met drie broers. Haar tweelingbroer woont in Canada, de twee oudste broers, ook een tweeling, wonen in Fryslân. Haar meisjesnaam is Leeuwen. Twee generaties terug heette haar familie nog Lieuwen. Bij de Burgerlijke Stand ging er blijkbaar iets mis en werd het Leeuwen. "Oom Klaas zei: ‘Zo heet ik niet’ en betaalde de rekeningen niet", grinnikt ze.
Na dertig jaar als tandartsassistente te hebben gewerkt, besloot Corrie om het roer om te gooien. "Het was nu of nooit." Drie jaar geleden meldde ze zich aan voor de opleiding tot Maatschappelijk Verzorgende bij de Friese Poort. Ze liep stage bij de Beuckelaer in St.-Annaparochie en is daar inmiddels in vaste dienst. "Dat verzorgende past beter bij me dan het maatschappelijke, ik hou van aanpakken." Ze werkt dertig uur per week, maar vindt ook nog tijd voor haar grote hobby's: rennen en wandelen. Samen met de buurvrouw en nog een stuk of tien vrouwen uit Nij Altoenae zet ze er vaak flink de sokken in. Twee keer per jaar gaan de dames een weekendje weg. Ze lopen nu, in etappes, het Trekvogelpad, het langste natuurpad van Nederland. Afgelopen weekend waren ze met zijn allen in Noord-Holland en dat was natuurlijk een feestje met de zon die overuren maakte. Als we afscheid nemen kijkt ze genietend om zich heen: "Nee, ik ga hier nooit meer weg."
