PIET SPOELHOF – NIEUWEBILDTDIJK
Op een grijze, windstille, augustusmiddag stap ik op de fiets voor een paar laatste boodschappen in het dorp. Een paar honderd meter verderop langs de Nieuwebildtdijk doemt een Hymer op, een grote camper die geparkeerd staat naast de oprit van een dijkhuisje. De bewoner is druk in de weer met een compressor.
Serie Bildtse portretten door Ellen Floris
We kennen elkaar alleen van groeten en hebben nooit een praatje gemaakt. Ik grijp mijn kans en vraag of ik hem mag interviewen. Piet Spoelhof, zo blijkt hij te heten, vindt het gelijk prima. Maar het moet dan wel meteen, omdat hij morgen op vakantie gaat. Ik schat Piet veel jonger in dan hij is. Hij blijkt al zeventig te zijn! Hij werkt nog steeds als oproepkracht bij Hooghiemstra, een straal- en coatingbedrijf in Uitwellingerga. Vanaf 2000 tot zijn pensionering vijf jaar geleden werkte hij hier fulltime als chauffeur/straler. Hij bestuurde een vrachtwagencombinatie waarmee hij wegbelijning verwijderde, zowel in Nederland als in België. Piet vertelt er enthousiast over, kwam overal en genoot veel vrijheid. Hij laat me een filmpje zien met een grote herdershond, de waakhond van het bedrijf, die een kunstje kende: tussen de wielen van een achteruitrijdende vrachtwagen door zigzaggen. Ook Piet moest eraan geloven, hij stond doodsangsten uit. “Een kamikazehond”, lacht hij. Voordat hij bij Hooghiemstra terecht kwam, werkte Piet jarenlang als allround medewerker bij loonbedrijf Klaas Bijlsma in St.- Annaparochie.
Piet is geboren en getogen aan de Nieuwebildtdijk. Sterker: hij woont nog steeds in het ouderlijk huis! Hij was 25 toen zijn vader overleed. Zijn beide zussen waren het huis al uit, maar Piet bleef bij zijn moeder wonen. Zo’n tien jaar later ontmoette hij tijdens het ijshockey in Heerenveen de zeven jaar jongere Janny, op wie hij stapelverliefd werd. Ze trouwden en gingen in Sneek wonen. Piet was inmiddels 36. Dik een jaar later, in 1988, verhuist zijn moeder naar St.-Annaparochie en komt het huis aan de Nieuwebildtdijk vrij. Piet en Janny hoeven er niet lang over na te denken: ze verhuizen naar ‘t Bildt. Hun beide zoons, Rein en Hendrik, zijn in hetzelfde huis als hun vader geboren en getogen.
Piet leidt me rond in de tuin. Hij is er graag bezig. Een beetje wieden, schoffelen, hij is meer van het onderhoud. Janny is van de bloemen. Ik ken het kleine tulpenveldje wel. Ieder voorjaar is dat weer een blikvanger met knallende gele en rode tulpen, fier overeind, met op de achtergrond de zeedijk. Ik heb het vaak gefotografeerd. Piet vertelt dat zijn pake en heit jaar in jaar uit de bollen na de bloei uit de grond haalden en ze vervolgens in het najaar weer terugzetten. Op precies ditzelfde plekje! Dat betekent dat die bollen nu zo’n jaar of zestig oud zijn. Over duurzaamheid gesproken.
Achter het huis staat een paardenploeg: een cadeautje van zijn zoons toen hij 65 werd. Ploegen is de grote hobby van Piet. Hij helpt boeren en doet mee aan vakwedstrijden. In 2000 werd hij zelfs Fries kampioen ploegen! Nu is hij jurylid bij OTMV, de Oude Trekker en Motoren Vereniging. We hebben hem allemaal vast wel eens aan het werk gezien. Hoog gezeten op een trekker keert hij de vette Bildtse klei en trekt er voren in. Piet: "Ik vind het prachtig werk om het land mooi te maken: vlak, recht, strak. Word ik blij van.” De glimlach verdwijnt niet meer van zijn gezicht. Terug naar de camper, zijn tweede huis. "We gaan het liefst naar Scandinavië”, zegt Piet. Maar vanwege de corona blijven ze dit jaar dichter bij huis. "We gaan eerst fietsen in de buurt van Nijmegen, daarna rijden we waarschijnlijk door naar Duitsland, richting Heidelberg. We zien wel.” Ik wens hem een fijne vakantie en stap weer op de fiets om nu toch écht boodschappen te doen.
