Roberto Hietberg naast de Zeven Provinciën
Roberto Hietberg naast de Zeven Provinciën Bertus Dijkstra

Roberto laat kunstwerken naaan Eetcafé Het Graauwe Paard

Algemeen

Geboren Amsterdammer Roberto Hietberg woont ruim 40 jaar met veel plezier op Ouwe-Syl. Helaas heeft de ernstig zieke Hietberg geen lang leven meer voor zich. Het heeft hem doen besluiten om zijn werken - waarin hij jaren zijn energie heeft gestoken - aan Auke Kooistra te schenken. Zo kunnen bezoekers van Eetcafé Het Graauwe Paard nu, én in de toekomst genieten van Roberto’s prachtige op schaal gemaakte (zeil)schepen. Ook al zal Roberto zijn moedige strijd tegen kanker verliezen, dankzij de permanente expositie blijft de bootkunstenaar voor altijd aan zijn ‘thús’ verbonden. De redactie ging in het bijzijn van Roberto, die vanwege keelkanker niet meer in staat is mondeling te communiceren, met Auke Kooistra in gesprek over het leven en de bijzondere hobby van de Bildtse Amsterdamse botenbouwer. De Sylster kroegbaas kent Roberto (die als altijd zijn VV Ouwe-Syl cap draagt) als geen ander, temeer omdat Het Graauwe Paard Roberto’s tweede huis is. Aan tafel vlak naast het biljart beantwoordt Auke de vragen, én bevestigt of ontkent Roberto deze met een knikje of met een geschreven woord. Aan één woord heeft Auke vaak voldoende informatie om Roberto’s antwoord duidelijk te maken.

bertus dijkstra

Van de Wallen naar het Bildt

Dat de geboren Amsterdammer op Ouwe-Syl terecht is gekomen, heeft Hietberg te danken aan het contact dat hij met Jan en Betty van Deenen had. Jan en Betty verkasten vanuit Amsterdam naar Nije-Syl, en zo kwam Roberto begin tachtiger jaren ook terecht op het Bildt. Toen het werk op de werf eindigde, en dus het dagelijks op en neer reizen met Jan over de Afsluitdijk stopte, bleef de toen twintiger op Ouwe-Syl wonen. Omdat hij zich hier thuis voelde.

In zijn Amsterdamse jeugdjaren was Roberto Hietberg overigens een ondeugende kwajongen zo wordt duidelijk: “Hij is geboren in ‘e buurt van de Wallen en gong dêr welles om boadskippys foor de frôly”, weet Auke, terwijl Roberto instemmend met een lach teruggaat naar die tijd. Het was in de periode dat de scheepstimmerman op de werf in de hoofdstad zijn geld verdiende. “Het fotoboek met veel foto’s uit die periode ligt ‘thuis’ op de Ds. Mooijstraat,” zo schrijft Roberto trots op het papiertje.

Passie voor boten

Dat Roberto iets met de scheepvaart heeft is een understatement: “Boaten is syn passy, hij kin alle skipsknopen (Roberto knikt), en hij kin boaten fan binnen betimmere. En dat is ’n heel apart fak”, weet Auke. Toen jaren geleden een nieuwe houten rand om de roeisloep moest komen, werden plaatselijke timmermannen benaderd. De heren bleken niet in staat het hout om de sloep mee te laten buigen. Roberto vertelde Auke dat ze het hout in de vaart moesten gooien. Zo gezegd, zo gedaan. “Enkele weken later dochten wy dat Roberto d’r gyn sin mear in had, hy doet niks, ’t wort niks.” Op een gegeven moment zei Roberto dat het hout uit de sloot kon. Met behulp van lijmklemmen liet Roberto vervolgens het hout langzaam als volleerd boottimmerman op vakkundige wijze met de boot meebuigen.

Adviserende rol

Na Roberto’s Amsterdams werkverleden is de boot in zijn leven altijd met hem mee blijven varen. Zo heeft hij een flinke bijdrage geleverd aan de totstandkoming van de metalen sloep op de Pyp, waar dagelijks mensen even een moment van rust vinden en genieten van het beschermde Sylster dorpsgezicht. Toen Auke in Wageningen een oude Petterson wilde kopen, nam hij Roberto mee als adviseur. Na een inspectierondje door de boot vroeg Auke aan zijn adviseur: “Wat motte wij?” “Kopen”, liet de kenner kort en krachtig weten. Kooistra kocht de boot direct, én dat was maar goed ook. Een dag na de deal meldde een Zweed zich voor de Petterson, die het dubbele bedrag wilde neertellen.
Ook maakte Hietberg een ander klein zeilscheepje weer waterproof en hij mocht er als eerste een stukje mee zeilen in de Kaaifaart, althans voor zover dat in het smalle Sylster

water ging. Ook heeft de handyman bij Meijer Metal aan de Oudebildtdijk gewerkt. Roberto vond het werk prachtig, maar moest na een reorganisatie het bedrijf helaas verlaten. Behalve dat Roberto op het gebied van scheepvaart verstand van zaken heeft, heeft hij in een grijs verleden ook vier stenen dug-outs voor VV Ouwe-Syl gemetseld. Kort geleden moesten deze helaas plaatsmaken voor twee doorzichtige versies.

Echte kunstwerken

Naast het grote botenwerk heeft Roberto ook oog voor de kleine bootbouw. De voorbije jaren heeft hij aangetoond dat hij uit afvalmateriaal de mooiste creaties fabriceert. Bierdoppen, portdoppen, houten ijslepeltjes, knijpers, gordijnrails i.c.m. gordijnhangers, heel veel sigarendoosjes, en doek van oud rolgordijn (voor de zeilen). Alles waar Roberto een onderdeel van een zeilboot in ziet, gebruikt de bootarchitect in het maken van zijn kunstwerken.

Dat het op schaal maken van een zeilboot geen namiddagklusje is, mag duidelijk zijn. Het zijn projecten die maanden arbeid vergen. Het topstuk, ‘De zeven Provinciën’, heeft zelfs een jaar van Roberto’s leven gevergd. De verhoudingen moeten kloppen en alles moet op elkaar afgestemd zijn. Het is een proces, het komt uit het niets en groeit gestaag. Auke vergelijkt het met het schilderen van een schilderij. Zoals een schilder iedere penseelstreek bewust maakt, zo heeft Roberto van honderden onderdeeltjes gedetailleerde kunstwaardige (zeil)schepen gemaakt. Daarin is Roberto cum laude geslaagd, het zijn stuk voor stuk pronkstukken. Ook nu Roberto’s gezondheid de laatste periode zienderogen achteruit gaat, blijft hij, positief als hij is, fanatiek boten bouwen. De boot die Hietberg op zijn verjaardag kreeg en waar hij momenteel druk aan werkt, komt uit een bouwpakket. Een boot maken zoals hij ze eerder maakte, gaat niet meer.

Eerbetoon aan Roberto, soadat-y niet fergeten wort

Dat de kunstwerken van de op 22 mei 1954 geboren Roberto sinds kort in zijn tweede thuis aan de wanden hangen, heeft uiteraard te maken met het feit dat de ernstig zieke Roberto weet dat zijn einde nadert. Het maakt hem trots dat zijn werken nu in Eetcafé Het Graauwe Paard een prominente plek hebben gekregen. Auke Kooistra ziet het oeuvre van Roberto als een eerbetoon aan hem: “Soadat-y niet fergeten wort.” Het is een geschenk aan iedereen die ze wil zien. Het grootste compliment dat mensen Roberto kunnen geven is, dat ze de moeite nemen om even stil te staan bij de meesterlijke creaties die zijn leven tekenen. De levensechte boten verdienen het om gezien te worden, én om ervan te genieten.

RMS Titanic
Batavia
Details Zeven Provinciën
Zeven Provinciën