Paul Dolk net voor de start
Paul Dolk net voor de start

Ouwedykster Paul Dolk volbrengt bijzondere Elfstedentocht

Algemeen

Bertus Dijkstra

Je hebt veel varianten waarop je de Elfstedentocht sportief kan bedwingen. De meest bekende zijn de schaats- en de fietsversie, die pinkstermaandag op de rol staat. Eentje wandelend met een op afstand bestuurbare Land Rover, zat er nog niet bij. Ouwedykster Paul Dolk ging de uitdaging met succes aan en haalde, naast veel positieve reacties en mooie verhalen, ruim €10.000,- voor Kika op. Op Ouwe-Syl kreeg de kilometervreter met een staande ovatie op de Pyp een verdiend welkomstonthaal.
In hun huiskamer genieten Paul en Sandra Dolk dagelijks in één blik van ‘the best of both worlds’. Met het prachtige weidse Bildtse landschap en de wandbrede prent waarop hun woning op Newfoundland staat - geniet het stel na van wat hen de dagen daarvoor is overkomen. Toch ligt er deels een trieste gebeurtenis ten grondslag aan de bijzondere elfstedentocht van Paul.
Negen jaar geleden namelijk werd bij de 11-jarige Ronald de diagnose kanker vastgesteld. Korte tijd later overleed de leerling waaraan Dolk les gaf. Het maakte de meester nog bewuster van de betrekkelijkheid van het leven. Paul kon, omdat hij destijds in zijn huis op Newfoundland in Canada verbleef, de rouwdienst niet bijwonen. Het maakte dat Paul deze gebeurtenis nooit een plekje heeft kunnen geven.

Lijntjes komen samen

“Geïnspireerd door vrienden wilde ik altijd al een tocht lopen. Dat zit dan in je hoofd, ik werd 50 jaar en dat is ook zo’n mijlpaal. Ik dacht ik wil iets gaan doen! Mijn hobby is van jongs af radiografisch bestuurbare auto’s. Wat je als kind leuk vindt neem je mee in je latere leven. Ik zat op de bank met Sandra en zei tegen haar: “Ik ga met mijn bestuurbare Land Rover Defender de elfstedentocht lopen.” Nog niet direct had ik Kika in m’n achterhoofd, maar ja toen dacht ik ‘Elfstedentocht bijzonder’ en moest direct aan Maarten van der Weide denken. Toen heb ik Kika eraan gekoppeld. Het andere lijntje is het overlijden van Ronald: “En die wilde ik meenemen in mijn tocht.” Na overleg en met toestemming van de ouders van de overleden leerling, besluit Paul in elf dagen de elfstedentocht met de mini Land Rover aan zijn zijde te lopen. Onder het motto ‘niet nemen maar geven’, hoopt de meester een bedrag van €11.000,- voor Kika bij elkaar te sprokkelen.

“Wat je als kind leuk vindt, neem je mee in je latere leven”

Paracetamol verdrijft spierpijn

Gehuld in een oranje shirt met daarop een afbeelding van Ronald, wordt Paul donderdag 21 april om 10.00 uur vanaf de Pyp op Ouwe-Syl door een handjevol enthousiastelingen uitgezwaaid. Ook al is het weer vanaf dag één tot de laatste meters Paul goed gezind, de eerste etappe naar Dokkum blijkt direct een pittige voor de wandelaar, maar met name voor zijn Land Rover. Alle accu’s worden tijdens de lange etappe en door pittige tegenwind leeg gezogen. Niet alleen de accu’s baren Paul na de eerste dag zorgen, ook wordt hij geconfronteerd met fysieke klachten: “Ik heb de eerste drie dagen vreselijke pijn gehad, alles deed me zeer.” Een nicht die fysiotherapeut is, wordt geraadpleegd: “Je bent dit niet gewend te doen en deze klachten zijn dan normaal. Een paracetamol erin en doorlopen”, is het devies. Zo gezegd, zo gedaan. 

Eerste stempel brengt Elfstedengevoel tot leven

Wanneer in Dokkum het eerste stempel binnen is en de mensen het artikel in de LC hebben gelezen, gaat het Elfstedentochtgevoel pas echt leven. De paracetamolletjes verdrijven na een dag of vier definitief de spierpijn, vervolgens begint het echte genieten. Onderweg is Dolk met in zijn nabijheid de Land Rover Defender dan ook een blikvanger voor passanten. Het levert de geboren Rotterdammer veel bijval op én er ontstaan spontaan mooie verhalen en verdrietige gesprekken. De tocht wordt er eentje met veel indrukwekkende belevenissen:“teveel om op te noemen.” Zo wordt de bestuurder van de Land Rover staande gehouden door twee politieagentes. Niet dat Dolk de snelheidslimiet overtreden heeft, nee de dames willen zijn verhaal horen en samen met hem, de politiewagen en de Land Rover op de foto. Op gegeven moment loopt de kilometervreter vlakbij Peins en wordt door een oudere dame aangesproken: ”Jij bent mijn dochter tegengekomen in Harlingen.” Paul verbaasd: “Nee, toch niet één van die politieagentes, hé? Tientallen keren poseert Dolk met een duimpje omhoog voor het oog van klikkende camera’s en mobieltjes. Waarmee hij hoopt dat mensen een bijdrage aan de actie leveren.

De laatste etappe

De elfde en laatste dag van Franeker richting ‘Elfstedencity Ouwe-Syl’ zal Paul ook niet snel vergeten: “Ik werd aankomend in Westhoek (met nog ruim elf kilometer voor de boeg) weggeblazen door de eerste vlag die ik zag. Ik had niet gedacht dat dat voor mij was, maar dat was het wel, zo bleek.” Het aanmoedigende vlagvertoon op Ouwe-Dyk, de op de weg gemarkeerde nog te lopen kilometers en de bijval van Ouwedyksters, stuwen de nog fris ogende Dolk richting finish. 

Voor Pauls woning staan twee grote Land Rovers van de Land Rover Defender club. Ze begeleiden hem richting het laatste stempel. Net als de tien dagen daarvoor, gaat ook op de Oudebildtdijk de drone de lucht in én wordt alles vastgelegd door de man die als natuurfotograaf wel raad weet met camera en drone. Vanaf de Burdinaweg sluiten nog vier grote en twee mini Defenders aan. De vader en tweelingbroer van Ronald rijden met hun radiografisch bestuurbare minihebbedingetjes de laatste - voor hen emotionele - kilometers ook mee. Na Pauls bezoek aan de familie van Ronald - waar hij zijn voorgenomen uitdaging bespreekt - besluit het duo ook tot de aanschaf van mini Land Rovers.  

Met nog 200 meter te gaan klinkt het applaus vanaf de Pyp luider en luider. De (film)camera’s staan in de aanslag om dit bijzondere moment te vereeuwigen. Paul geniet van alles wat zich voor zijn ogen voltrekt, komt met gebalde vuist over de finish en valt daar in de armen van zijn onmisbare steun en toeverlaat Sandra.  Met een innige omhelzing en een bos bloemen wordt Dolk gefeliciteerd met de unieke prestatie die hij heeft geleverd. De ultieme beloning volgt in de vorm van een uniek elfstedenkruisje, nadat de zielsgelukkige Paul door Auke Kooistra wordt verrast met een dorstlessend ‘Syls Geluk’ biertje. 

Engelengetal is signaal van Ronald

Het getal 11 blijkt in Pauls uitdaging een steeds terugkerend cijfer: “Natuurlijk, de 11 steden in 11 dagen wandelen. Ronald is slechts 11 jaar geworden. Onze teckel die ons naar het mooiste plekje van Nederland heeft gebracht is ook 11 jaar geworden.” Het hondje lift in de achterbak van de Land Rover mee, waar op de motorkap racenummer 11 staat. Puur toeval, maar zowel in Stavoren als in Franeker verblijft Dolk op kamer nummer 11. 

Voor de sponsorgelden om de reis te kunnen faciliteren heeft Paul een bestaande privérekening ingezet. De rekening is niet meer in gebruik, maar Paul heeft er altijd een klein bedrag op staan. Dankzij de hartverwarmende gastvrijheid van gratis overnachten en eten onderweg, kan Paul een groot deel van het sponsorgeld (€2081,80) storten op het rekeningnummer van Kika: “En wat denk je wat er toen nog overbleef op mijn rekening? €11,11! Hoe bizar kan het zijn.” Sandra valt Paul bij: “11 is het engelengetal en is in breder perspectief een signaal van Ronald. Want het gaat ook over mensen die er niet meer zijn.” “Ronald zit hier”, laat de wandelaar die 220 kilometer heeft gelopen met de hand op zijn hart trots weten. Met het lopen van deze tocht heeft Dolk het onverwerkte verleden na negen jaar eindelijk een plekje kunnen geven.

Geweldige opbrengst

Kort na de wandeltocht staat de teller met sponsorgelden en donaties op het prachtige bedrag van bijna €9000,-. Het oranje wandelshirt van Paul gaat onder de veilinghamer, het levert €100,- op. De oma van Ronald wil het groene shirt en trekt ook ruimhartig de portemonnee. Voor €100,- is ze de nieuwe eigenaar van het shirt waarop haar overleden kleinkind staat vereeuwigd. De opbrengst van de actie is kort voor het sluiten (eind mei) de €10.000,- grens gepasseerd. Of het doel (€11.000,-) wordt gehaald zal er om spannen. Hoe dan ook, Paul is in z’n nopjes met wat hij met zijn actie bereikt heeft: “Het is in alle opzichten een meer dan geslaagd avontuur geweest.”