STIENKE BOSMA – ST. ANNAPAROCHIE

Als ik met mijn auto de oprit opdraai bij de praktijk van pedicure Stienke Bosma in St. Anne, staat ze me al in de deur op te wachten. Ik kom hier voor het eerst. Ze verwelkomt me hartelijk, maar ik versta haar amper. ‘Zou je je mondkapje even willen afdoen? Ik ben slechthorend’ leg ik uit. ‘O, wat toevallig!’ roept ze, ‘ik ook!’

Serie Bildtse Portretten door Ellen Floris

Dat is nog eens een leuke en spontane binnenkomer, ik voel me gelijk op mijn gemak. En de link is gelegd. Terwijl Stienke met de behandeling bezig is en ik lekker op de behandelstoel lig, kletsen we verder. 

Ik bedenk hardop dat ik haar wel voor deze rubriek kan interviewen. En dan moet ze natuurlijk ook op de foto. Wil ze dat? Oei, daar vraag ik zo wat. Ze moet er even over nadenken. Een paar dagen later is ze eruit: ‘Ik doe mee!’. Dus op een wat druilerige vrijdagmiddag, haar vrije dag, ga ik weer naar haar toe. Ze wacht me op met thee - ‘Welke wil je? Ik heb sinaasappel-, bosbessen-, herfst- en winterthee’ - en zelfgebakken cake. Lekker.

Stienke (61) komt oorspronkelijk uit Oudebildtzijl, daar is ze geboren en getogen. Samen met haar man Jelle (64) verhuisde ze in 1982 naar St. Annaparochie. Ze waren net getrouwd en hadden een huis gekocht aan de Statenweg: ‘Het mooiste huis in St. Annaparochie’, glundert ze. Maar na acht jaar verbouwen – Jelle zat in de bouw en deed alles zelf - besloten ze tóch te verhuizen naar een nieuwbouwhuis aan de Fogelsang, indertijd de eerste nieuwbouwwijk van het dorp. Ze geniet nog dagelijks van de ruimte en vooral van het licht. Vaak zit ze aan tafel te lezen, kopje thee erbij, uitzicht op de tuin, een heerlijk plekje. ‘Het is fijn wonen hier, een leuk buurtje, er is altijd wel wat te doen’.

Haar kinderen zijn allang het huis uit, Frank is 33 en woont in Groningen en Liset van 29 is getrouwd en woont in Oentsjerk. Vol trots vertelt Stienke over hen: dat ze als kind moeilijk konden leren maar inmiddels wel allebei een afgeronde HBO-opleiding hebben. En dat ze, ondanks een chronische aandoening, beide de marathon van Rotterdam hebben gelopen. ‘Het zijn echte doorzetters’ zegt ze.

Ik merk al snel dat ze dat niet van een vreemde hebben, want ook Stienke blijkt een doorzetter te zijn. Ze heeft van 1981 tot 2016 bij de ING in Leeuwarden gewerkt en daar verschillende functies gehad. Bijna twintig jaar deed ze administratief werk, maar ze wilde meer. Zich verder ontwikkelen. In 1999 is ze naar de avondschool in Leeuwarden gegaan waar ze na zes jaar bikkelen haar HAVO-diploma heeft gehaald. Ze kon nu aan het werk bij de klantenservice van ING. Dagelijks had ze een Engelsman aan de lijn. Stienke: ‘Hartstikke leuk natuurlijk, maar ook lastig, want mijn Engels was niet echt om over naar huis te schrijven’. Dus ze meldde zich aan bij de Engelse Literatuurgroep in Leeuwarden. Sindsdien gaat ze daar wekelijks heen. Nog steeds.

In 2016, ze had er toen al 36 jaar bij de ING opzitten, moest ze vanwege een reorganisatie solliciteren op haar eigen baan. Ze koos ervoor om te stoppen. Met het geld dat ze meekreeg heeft ze een pedicure-opleiding gevolgd en op de 1e verdieping van haar huis een praktijkruimte ingericht. Op haar 56e is ze als ZZP’er begonnen. Inmiddels heeft ze een grote klantenkring opgebouwd en ze heeft het drukker dan ooit. 

Zo moeder, zo kinderen. Zo kinderen, zo moeder. Een moeder om trots op te zijn.